Ur. w 1986 roku. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Gdańsku na Katedrze Intermediów (2010). Aktualnie studiuje w Dutch Art Institute w Holandii. Zajmuje się video, instalacjami, działaniami multimedialnymi, bioartem. Interesują ją zarówno działania konceptualne, jak i sztuka krytyczna oraz zaangażowana. Brała udział w wystawach w Polsce oraz za granicą, min. "Fikcja i fikcja" w Instytucie Sztuki Wyspa w Gdańsku (2009), "Scary Challange" Tallinn, Estonia (2009), "Stocznia-mapa nie pamięci"w Instytucie Sztuki Wyspa w Gdańsku (2010), "Trwa Generowanie Podglądu" Muzeum Sztuki w Łodzi (2010).
Częścią składającą się na instalację Sylwii Galon jest zapis wideo mszy zamówionej dla drużyny piłkarskiej Lechia Gdańsk. Wsłuchując się w kazanie księdza, możemy się doszukać intrygującego dyskursu między religią i sportem. Z kazania dowiadujemy się, że bycie fanem lub graczem to ciężka praca, porównywalna do wiary. Sylwia Galon, zdaje się podzielać zdanie Marksa, o Religi jako "opium dla ludu". Jako, że sport niespotykanie często stanowi element tożsamości narodowej, staje się tym samym integralną częścią cywilnej religii narodu, rozumianej jako zespołu świąt i tradycji. Jej tabernakulum jest ironiczną laicyzacją religii i sakryfikacją sportu.
obiekt i wideo
80x40x60
czas video 24 min 22 sec
Ur. w 1986 roku. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Gdańsku na Katedrze Intermediów (2010). Aktualnie studiuje w Dutch Art Institute w Holandii. Zajmuje się video, instalacjami, działaniami multimedialnymi, bioartem. Interesują ją zarówno działania konceptualne, jak i sztuka krytyczna oraz zaangażowana. Brała udział w wystawach w Polsce oraz za granicą, min. "Fikcja i fikcja" w Instytucie Sztuki Wyspa w Gdańsku (2009), "Scary Challange" Tallinn, Estonia (2009), "Stocznia-mapa nie pamięci"w Instytucie Sztuki Wyspa w Gdańsku (2010), "Trwa Generowanie Podglądu" Muzeum Sztuki w Łodzi (2010).
Częścią składającą się na instalację Sylwii Galon jest zapis wideo mszy zamówionej dla drużyny piłkarskiej Lechia Gdańsk. Wsłuchując się w kazanie księdza, możemy się doszukać intrygującego dyskursu między religią i sportem. Z kazania dowiadujemy się, że bycie fanem lub graczem to ciężka praca, porównywalna do wiary. Sylwia Galon, zdaje się podzielać zdanie Marksa, o Religi jako "opium dla ludu". Jako, że sport niespotykanie często stanowi element tożsamości narodowej, staje się tym samym integralną częścią cywilnej religii narodu, rozumianej jako zespołu świąt i tradycji. Jej tabernakulum jest ironiczną laicyzacją religii i sakryfikacją sportu.