Studia artystyczne odbył w latach 1945-1951 w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk plastycznych pod kierunkiem W. Strzemińskiego. Swoje umiejętności malarskie doskonalił we Francji w okresie 1948-1949 w pracowni F. Légera. Należał do grona twórców grupy St-53. Uczestniczył w Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki "Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi" w warszawskim Arsenale w 1955 r. oraz w II Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 1957 r. Uprawiał techniki malarskie i rysunkowe, zajmował sie scenografią, tworzył formy przestrzenne. Oferowany obraz jest typowy dla wczesnej fazy twórczości artysty z lat 1950. pozostającej pod wpływem dekoracyjnej sztuki Matisse`a i Légera. W zwartych kompozycjach figuralnych Kunka wydobywał formy wyrazistym konturem. Paralelnie prowadzone pędzlem linie artykułują w prezentowanym obrazie zarówno pierwszoplanową postać kobiety jak zgeometryzowane elementy abstrakcyjnego tła, intensyfikując dekoracyjny charakter przedstawienia. Ta wewnętrzna rytmizacja współgra z intensywną kolorystyką pogłębiającą ekspresję wizerunku tajemniczej postaci wykonującej magiczny gest.
technika mieszana, papier naklejony na płytę pilśniową, 113,5 x 84
napis ołówkiem u dołu przy prawej krawędzi: 50 r.
Studia artystyczne odbył w latach 1945-1951 w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk plastycznych pod kierunkiem W. Strzemińskiego. Swoje umiejętności malarskie doskonalił we Francji w okresie 1948-1949 w pracowni F. Légera. Należał do grona twórców grupy St-53. Uczestniczył w Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki "Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi" w warszawskim Arsenale w 1955 r. oraz w II Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 1957 r. Uprawiał techniki malarskie i rysunkowe, zajmował sie scenografią, tworzył formy przestrzenne. Oferowany obraz jest typowy dla wczesnej fazy twórczości artysty z lat 1950. pozostającej pod wpływem dekoracyjnej sztuki Matisse`a i Légera. W zwartych kompozycjach figuralnych Kunka wydobywał formy wyrazistym konturem. Paralelnie prowadzone pędzlem linie artykułują w prezentowanym obrazie zarówno pierwszoplanową postać kobiety jak zgeometryzowane elementy abstrakcyjnego tła, intensyfikując dekoracyjny charakter przedstawienia. Ta wewnętrzna rytmizacja współgra z intensywną kolorystyką pogłębiającą ekspresję wizerunku tajemniczej postaci wykonującej magiczny gest.