Urodził się w rodzinie polskich emigrantów pochodzenia żydowskiego. którzy w 1930 r. wyemigrowali do Francji. Jego ojciec Abram Topor, malarz i rzeźbiarz, był absolwentem warszawskiej ASP. W 1964 roku ukończył w Paryżu Ecole Nationale des Beaux-Arts. Od 1958 publikował rysunki, m. in. w pismach "Bizarre" i "Le rire". W latach 1961-1965 współpracował z głośnym pismem satyrycznym "Hara-Kiri". W 1962, wraz z A. Jodorowskym i J. Sternbergiem, założył legendarną Grupę Paniczną. Brał udział w jej wystawach i spektaklach, a także w ekspozycjach międzynarodowej grupy Fluxus. Topor to niemalże renesansowa osobowość - pisarz, autor słów piosenek, rysownik, grafik, ilustrator książek, twórca plakatów, satyryk, aktor, scenarzysta, scenograf, reżyser. Jego twórczość w sposób groteskowy demaskuje wady drobnomieszczaństwa, np. Chimeryczny lokator (wydany w 1964). Na podstawie tej powieści powstał film Lokator [1976] w reż. Polańskiego, w którym Topor zagrał niewielką rolę. W 1967 autor wydał powieść oniryczną pt. Księżniczka Angina oraz utrzymany w konwencji czarnego humoru cykl opowiadań Cztery róże dla Lucienne. Jego twórczość zdradza zamiłowania do pure nonsensu, parodii; wiele razy poruszał tematy tabu. Miejscem akcji utworów Topora jest często Paryż. W pseudobiograficznej powieści Wspomnienia starego pierdoły (1975) sparodiował historię najważniejszych ruchów artystycznych XX wieku. Popularność przyniosła mu tłumaczona na kilka języków sztuka Da Vinci miał rację (premiera-1975). Choć nie znał języka polskiego, starał się utrzymywać kontakty z ojczyzną rodziców. W 1974 miał wystawę w Galerii "Szpilek", a rok później ukazał się w Polsce album z jego rysunkami pt. Topor. Zamieszczał liczne swoje prace w polskich czasopismach. Współpracował z Polakami: R. Polańskim, K. Pendereckim, W. Pszoniakiem.