Do pracy dołączony jest certyfikat autentyczności podpisany przez synów artysty.
Franciszek Starowieyski urodził się w 1930 roku w Bratkówce, zmarł w 2009 roku w Warszawie. Absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni prof. Tadeusza Kantora i prof. Wojciecha Weissa oraz w Warszawie w pracowni prof. Michała Byliny. Był malarzem, rysownikiem, grafikiem, twórcą plakatów oraz scenografii teatralnych i telewizyjnych. Znawca i kolekcjoner sztuki, głównie XVII wiecznej. Tworzył na przestrzeni lat zarówno w Warszawie jak i w Paryżu. Jest autorem blisko 300 plakatów i uważany jest za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli „polskiej szkoły plakatu”. Stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej, wykładowca Berliner Hochschule der Kunste (1980) i Europejskiej Akademii Sztuki w Warszawie (od 1993 roku). Jego prace prezentowane w licznych muzeach i galeriach w Polsce i za granicą m.in. w Belgii, USA, Francji, Holandii, Austrii, Kanadzie czy w Szwajcarii. Zdobył Grand Prix na Biennale Sztuki Współczesnej w Sao Paolo w 1973 roku, Grand Prix za plakat filmowy na Festiwalu w Paryżu w 1975 roku, nagrody na Międzynarodowym Biennale Plakatu w Warszawie i Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Chicago (1979 i 1982). Jako pierwszy polski artysta miał indywidualną wystawę w MoMA w Nowym Jorku (1986).
Karta ze szkicownika (dwustronna)
ołówek/długopis na papierze, 20 x 29 cm
Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacjiDo pracy dołączony jest certyfikat autentyczności podpisany przez synów artysty.
Franciszek Starowieyski urodził się w 1930 roku w Bratkówce, zmarł w 2009 roku w Warszawie. Absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni prof. Tadeusza Kantora i prof. Wojciecha Weissa oraz w Warszawie w pracowni prof. Michała Byliny. Był malarzem, rysownikiem, grafikiem, twórcą plakatów oraz scenografii teatralnych i telewizyjnych. Znawca i kolekcjoner sztuki, głównie XVII wiecznej. Tworzył na przestrzeni lat zarówno w Warszawie jak i w Paryżu. Jest autorem blisko 300 plakatów i uważany jest za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli „polskiej szkoły plakatu”. Stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej, wykładowca Berliner Hochschule der Kunste (1980) i Europejskiej Akademii Sztuki w Warszawie (od 1993 roku). Jego prace prezentowane w licznych muzeach i galeriach w Polsce i za granicą m.in. w Belgii, USA, Francji, Holandii, Austrii, Kanadzie czy w Szwajcarii. Zdobył Grand Prix na Biennale Sztuki Współczesnej w Sao Paolo w 1973 roku, Grand Prix za plakat filmowy na Festiwalu w Paryżu w 1975 roku, nagrody na Międzynarodowym Biennale Plakatu w Warszawie i Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Chicago (1979 i 1982). Jako pierwszy polski artysta miał indywidualną wystawę w MoMA w Nowym Jorku (1986).