Stanisław Korzeniewski był malarzem związanym głównie ze środowiskiem monachijskim, większość życia spędził nad Izarą, choć kilkakrotnie przyjeżdżał do Polski na dłużej. W 1895 r. wstąpił do akademii monachijskiej, gdzie kształcił się do ok. 1900 r. pod kierunkiem K. Rauppa. W 1903 r. wstąpił do Kunstvereinu; był także członkiem Münchener Künstler-Genossenschaft. Po wybuchu I wojny światowej ze względu na swą polityczną działalność musiał opuścić Monachium. Uczestniczył w powstaniu wielkopolskim. Za zakończeniu działań wojennych powrócił do Monachium. Prowadził aktywne życie artystyczne. Przyjaźnił się ze Stanisławem Przybyszewskim (w MNW znajduje się portret Przybyszewskiego jego pędzla).
Wielokrotnie wystawiał - przede wszystkim w Monachium, Berlinie, a także w Warszawie (Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, Salon Krywulta), Lwowie, Krakowie, Poznaniu. W twórczości Korzeniewskiego dominują portrety, choć na początku często malował także polskie pejzaże. Martwe natury należą w jego dorobku do rzadkości.