Obraz wystawiany:
– Jerzy Duda Gracz. Pro memoria. Wrocławska kolekcja, Muzeum Miejskie Wrocławia 8 I – 13 II 2005, Muzeum Śląskie w Katowicach 19 II – 10 IV 2005, Muzeum Miedzi w Legnicy 15 IV – 28 V 2005;
– Preludium. Wrocławska Kolekcja, Galeria Agra-Art, Warszawa 28 I – 3 III 2023.
Obraz reprodukowany:
– Jerzy Duda Gracz. Pro memoria. Wrocławska Kolekcja (kat. wystawy), Muzeum Miejskie Wrocławia, Wrocław 2005, s. 80, il. barwna, poz. kat. 77;
– Preludium. Wrocławska Kolekcja (kat. wyst.), Agra-Art, Warszawa 2023, ss. 42, 54, il. barwna s. 43, poz. kat. 17.
Według greckiej mitologii Danae była córką króla Argos, który zamknął ją w spiżowej wieży, w związku z przepowiednią mówiącą, że zginie z ręki wnuka. Wysiłki władcy okazały się daremne – Zeus przedostał się do komnaty w postaci złotego deszczu i spłodził z boginią Perseusza. Mit doczekał się wielu spektakularnych interpretacji w malarstwie europejskim, szczególnie nowożytnym. Jerzy Duda Gracz, znany ze śmiałych pastiszy klasycznych dzieł i tematów, uczynił Danae mieszkanką Kamionu – malowniczej, nadwarciańskiej wsi położonej niedaleko Wielunia. Było to jedno z miejsc na prowincji, które artysta często odwiedzał przy okazji malarskich plenerów. Na podstawie notatek, szkiców i fotografii sporządzonych w terenie, powstała cała seria dzieł poświęconych lirycznym widokom Kamionu, w tym dwa, na których znalazła się kochanka Zeusa. Jednym z nich jest kompozycja z Wrocławskiej kolekcji, drugim – jej starsza wersja o mniejszym formacie, zaprezentowana na wystawie retrospektywnej malarza w Nowohuckim Centrum Kultury w 2015 roku (por. Obraz 2362. Kamion – Danae, 1998).
W przedstawieniu ujmuje przede wszystkim impresyjne piękno letniego pejzażu, w który postać „polnej“ Danae – zwyczajnej, wiejskiej dziewczyny – została harmonijnie wkomponowana. Odwrócona tyłem do widza, stąpa po bujnej, przesyconej słońcem, kwietnej łące, poddając się z rozkoszą nadprzyrodzonej sile strumienia złotego deszczu. Jej nagie ciało jest niejako scalone z naturą, nie dominuje jej, tylko współtworzy. Obok niej równoprawnie pręży się sylwetka okazałej dziewanny – leczniczego zioła o obfitych, żółtych, kwiatach.
Z dziką przyrodą podobnie rezonują także inne bohaterki zamieszkujące odchodzący w niepamięć krajobraz z cyklu obrazów prowincjonalno-gminnych, m.in. Wenus, Diana, Primavera, Białe i Czarne Damy, Jaśnie Panie, Rusałki. Wszystkie stanowią jedność z pejzażem, który pod wpływem ich obecności staje się światem z pogranicza snu i jawy.
olej, płyta pilśniowa
74,7 x 104,5 cm
sygn. l.d.: DUDA GRACZ . 2386/99 .
Na odwr. na p. listwie ramy flamastrem: 44 V 97;
na płycie cztery nalepki śr.l.:
– nalepka autorska z danymi obrazu i sygnaturą;
– nalepki wystaw: wrocławskiej, katowickiej i legnickiej.
Obraz wystawiany:
– Jerzy Duda Gracz. Pro memoria. Wrocławska kolekcja, Muzeum Miejskie Wrocławia 8 I – 13 II 2005, Muzeum Śląskie w Katowicach 19 II – 10 IV 2005, Muzeum Miedzi w Legnicy 15 IV – 28 V 2005;
– Preludium. Wrocławska Kolekcja, Galeria Agra-Art, Warszawa 28 I – 3 III 2023.
Obraz reprodukowany:
– Jerzy Duda Gracz. Pro memoria. Wrocławska Kolekcja (kat. wystawy), Muzeum Miejskie Wrocławia, Wrocław 2005, s. 80, il. barwna, poz. kat. 77;
– Preludium. Wrocławska Kolekcja (kat. wyst.), Agra-Art, Warszawa 2023, ss. 42, 54, il. barwna s. 43, poz. kat. 17.
Według greckiej mitologii Danae była córką króla Argos, który zamknął ją w spiżowej wieży, w związku z przepowiednią mówiącą, że zginie z ręki wnuka. Wysiłki władcy okazały się daremne – Zeus przedostał się do komnaty w postaci złotego deszczu i spłodził z boginią Perseusza. Mit doczekał się wielu spektakularnych interpretacji w malarstwie europejskim, szczególnie nowożytnym. Jerzy Duda Gracz, znany ze śmiałych pastiszy klasycznych dzieł i tematów, uczynił Danae mieszkanką Kamionu – malowniczej, nadwarciańskiej wsi położonej niedaleko Wielunia. Było to jedno z miejsc na prowincji, które artysta często odwiedzał przy okazji malarskich plenerów. Na podstawie notatek, szkiców i fotografii sporządzonych w terenie, powstała cała seria dzieł poświęconych lirycznym widokom Kamionu, w tym dwa, na których znalazła się kochanka Zeusa. Jednym z nich jest kompozycja z Wrocławskiej kolekcji, drugim – jej starsza wersja o mniejszym formacie, zaprezentowana na wystawie retrospektywnej malarza w Nowohuckim Centrum Kultury w 2015 roku (por. Obraz 2362. Kamion – Danae, 1998).
W przedstawieniu ujmuje przede wszystkim impresyjne piękno letniego pejzażu, w który postać „polnej“ Danae – zwyczajnej, wiejskiej dziewczyny – została harmonijnie wkomponowana. Odwrócona tyłem do widza, stąpa po bujnej, przesyconej słońcem, kwietnej łące, poddając się z rozkoszą nadprzyrodzonej sile strumienia złotego deszczu. Jej nagie ciało jest niejako scalone z naturą, nie dominuje jej, tylko współtworzy. Obok niej równoprawnie pręży się sylwetka okazałej dziewanny – leczniczego zioła o obfitych, żółtych, kwiatach.
Z dziką przyrodą podobnie rezonują także inne bohaterki zamieszkujące odchodzący w niepamięć krajobraz z cyklu obrazów prowincjonalno-gminnych, m.in. Wenus, Diana, Primavera, Białe i Czarne Damy, Jaśnie Panie, Rusałki. Wszystkie stanowią jedność z pejzażem, który pod wpływem ich obecności staje się światem z pogranicza snu i jawy.