Urodził się 8 listopada w 1912 r. w Warszawie. W 1939 r. otrzymał dyplom ASP w Warszawie, gdzie studiował w pracowni T. Pruszkowskiego. W latach 1940-1950 przebywał we Włoszech, gdzie związał się z grupą Libera Associazione Arti Figurative i z Art. Club w Rzymie i jako członek tychże grup wystawiał swoje prace oraz zajmował się scenografią teatralną, i działalnością na polu kultury. Pracował jako dziennikarz i dyplomata we Włoszech i Kanadzie ( 1945-55). Do Polski wrócił w 1955 r. W latach 1969 1984 prowadził pracownię malarstwa w ASP w Warszawie, a w 1985 r. został profesorem ASP w Warszawie. W 1963 r. brał udział w Biennale Sao Paulo. Zajmował się malarstwem figuratywnym, rysunkiem, scenografią i grafiką użytkową. Jest przedstawicielem tzw. nowej figuracji. Jego zdeformowanym postaciom ludzi-potworków, upodobnionych często do zwierząt, towarzyszy dysonansowa kolorystyka. Deformacja postaci oraz bogata faktura obrazów sprawiają, że twórczość Eugeniusza Markowskiego porównywana jest do tzw. art brut i obrazów J. Dubuffeta. W 1984 r. był laureatem Nagrody Krytyki Artystycznej im. C.K. Norwida, a w 1988 r. Nagrody Kolekcjonerów im. dr L. Siudy. Ekspresyjny styl malowania, bezpośredniość i toporność figur, spowodowały, że w latach 80-tych uznano go za prekursora "nowodzikich". Brał udział w ponad 100 wystawach zbiorowych. Miał ponad 50 wystaw indywidualnych zarówno w olsce jak i za granicą. Jest laureatem wielu prestiżowych nagród. ego prace znajdują się w zbiorach najważniejszych polskich uzeów kolekcjach zagranicznych.
Urodził się 8 listopada w 1912 r. w Warszawie. W 1939 r. otrzymał dyplom ASP w Warszawie, gdzie studiował w pracowni T. Pruszkowskiego. W latach 1940-1950 przebywał we Włoszech, gdzie związał się z grupą Libera Associazione Arti Figurative i z Art. Club w Rzymie i jako członek tychże grup wystawiał swoje prace oraz zajmował się scenografią teatralną, i działalnością na polu kultury. Pracował jako dziennikarz i dyplomata we Włoszech i Kanadzie ( 1945-55). Do Polski wrócił w 1955 r. W latach 1969 1984 prowadził pracownię malarstwa w ASP w Warszawie, a w 1985 r. został profesorem ASP w Warszawie. W 1963 r. brał udział w Biennale Sao Paulo. Zajmował się malarstwem figuratywnym, rysunkiem, scenografią i grafiką użytkową. Jest przedstawicielem tzw. nowej figuracji. Jego zdeformowanym postaciom ludzi-potworków, upodobnionych często do zwierząt, towarzyszy dysonansowa kolorystyka. Deformacja postaci oraz bogata faktura obrazów sprawiają, że twórczość Eugeniusza Markowskiego porównywana jest do tzw. art brut i obrazów J. Dubuffeta. W 1984 r. był laureatem Nagrody Krytyki Artystycznej im. C.K. Norwida, a w 1988 r. Nagrody Kolekcjonerów im. dr L. Siudy. Ekspresyjny styl malowania, bezpośredniość i toporność figur, spowodowały, że w latach 80-tych uznano go za prekursora "nowodzikich". Brał udział w ponad 100 wystawach zbiorowych. Miał ponad 50 wystaw indywidualnych zarówno w olsce jak i za granicą. Jest laureatem wielu prestiżowych nagród. ego prace znajdują się w zbiorach najważniejszych polskich uzeów kolekcjach zagranicznych.