Jana Antoni Biernacki studiował rzeźbę w pracowni Antoniego Olesińskiego i jednocześnie uczył się rysunku na kursach u Wojciecha Gersona w latach 1894 - 1900. Wystawiał w warszawskiej Zachęcie od 1895 roku; w 1909 roku uczestniczył w tamtejszej wystawie zbiorowej. W latach 1918 - 1926 pracował przy konserwacji rzeźb w Wilanowie, później także jako konserwator rzeźb w Pałacach Państwowych i kustosz Państwowych Zbiorów Sztuki. Artysta słynął przede wszystkim jako rzeźbiarz portrecista i animalista. Znane są jego figurki - "Kameleon" (w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie), "Motyl", "Jaszczur" - wystawiane na ekspozycjach w warszawskiej Zachęcie. Prace o tematyce zwierzęcej cechuje realizm oraz niezwykłe dopracowanie szczegółów.

Julian Wieniawski ps. Jordan (1834 Lublin – 1912 Warszawa) polski prozaik i komediopisarz, brat kompozytorów Henryka i Józefa. Ukończył Gimnazjum Lubelskie, a następnie instytut Agronomiczny w Marymoncie. Był uczestnikiem powstania styczniowego. Po klęsce powstania wyjechał do Francji, tam w Paryżu studiował ekonomię i prawo. Do kraju powrócił w 1865 roku, tam został natychmiast aresztowany. W 1872 roku zamieszkał w Warszawie, gdzie pełnił funkcję w Towarzystwie Wzajemnego Kredytu. Rok 1872 był właściwym debiutem Wieniawskiego (zbiór szkiców Wędrówki delegata drukowanych w „Tygodniku Ilustrowanym”), jednak już w 1859 roku na łamach „Gazety Codziennej” wydrukowano kilka korespondencji. W latach 1879–1912 przebywał w Chlebni koło Grodziska Mazowieckiego.