Przypisywany, czynny w Harlemie. Obraz ilustruje wydarzenia biblijne opisane w Księdze Rodzaju (41:56). Józef, ukochany syn Jakuba, który sprzedany został niegdyś w niewolę przez braci zazdrosnych z powodu faworyzowania go przez ojca, z czasem, dzięki swym talentom osiągnął w Egipcie wysoką pozycję państwową. Przebywając w służbie u Faraona, obdarzony darem tłumaczenia snów i nieprzeciętną inteligencją, w czasie lat urodzaju nagromadził wielkie zapasy żywności, a gdy kolejne lata przyniosły klęskę głodu, kazał otworzyć spichlerze i z dużym zyskiem sprzedał zboże okolicznym ludom. Odziany w bogate szaty Józef siedzi na podwyższeniu przy stole w otoczeniu innych urzędników, podczas gdy u jego stóp gromadka ludzi w różnym wieku, w pokornych pozach, błaga o wsparcie oferując cenne przedmioty ze złota jako zapłatę za żywność. W tle robotnicy noszą worki ze zbożem i ładują na łodzie. Dwudzielna kompozycja, w której jedną połowę zajmuje bogato dekorowane wnętrze z podium, druga zaś otwiera się wielką arkadą na widok bogatych, miejskich budowli występuje często w twórczości Jacoba Willemsza de Weta (1610 - po 1675), malarza harlemskiego pozostającego pod wpływem Rembrandta. Obraz o takiej samej konstrukcji i tym samym temacie, sygnowany przez Jacoba Willemsza, znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie (nr inw. M. Ob. 554). Podczas gdy obraz Jacoba Willemsza charakteryzuje bardzo miękki pędzel i wyrafinowany światłocień, omawiane dzieło kształtowane jest w sposób bardziej dosadny, a w partiach architektury rysunek jest twardszy. Autorstwo tego obrazu łączyć należy raczej a Gerritem de Wetem, notowanym jako mistrz cechu św. Łukasza w Haarlemie od 1643 roku. Gerrit de Wet był najprawdopodobniej bratem Jacoba Willemsza, naśladował kompozycje, styl i technikę malarską swego nauczyciela. Charakterystyczne dla jego palety malarskiej są tony ceglastej czerwieni, która plamami koloru lokalnego ożywia ogólną kolorystykę brązów i szarości. Narracyjna swada, wielość ciekawie ujętych typów ludzkich, urozmaicone elementy pejzażu miejskiego i martwe natury składają się na bogatą kompozycję haarlemskiego mistrza.
Olej, płótno; 59,3 x 79 cm
Niesygnowany
Przypisywany, czynny w Harlemie. Obraz ilustruje wydarzenia biblijne opisane w Księdze Rodzaju (41:56). Józef, ukochany syn Jakuba, który sprzedany został niegdyś w niewolę przez braci zazdrosnych z powodu faworyzowania go przez ojca, z czasem, dzięki swym talentom osiągnął w Egipcie wysoką pozycję państwową. Przebywając w służbie u Faraona, obdarzony darem tłumaczenia snów i nieprzeciętną inteligencją, w czasie lat urodzaju nagromadził wielkie zapasy żywności, a gdy kolejne lata przyniosły klęskę głodu, kazał otworzyć spichlerze i z dużym zyskiem sprzedał zboże okolicznym ludom. Odziany w bogate szaty Józef siedzi na podwyższeniu przy stole w otoczeniu innych urzędników, podczas gdy u jego stóp gromadka ludzi w różnym wieku, w pokornych pozach, błaga o wsparcie oferując cenne przedmioty ze złota jako zapłatę za żywność. W tle robotnicy noszą worki ze zbożem i ładują na łodzie. Dwudzielna kompozycja, w której jedną połowę zajmuje bogato dekorowane wnętrze z podium, druga zaś otwiera się wielką arkadą na widok bogatych, miejskich budowli występuje często w twórczości Jacoba Willemsza de Weta (1610 - po 1675), malarza harlemskiego pozostającego pod wpływem Rembrandta. Obraz o takiej samej konstrukcji i tym samym temacie, sygnowany przez Jacoba Willemsza, znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie (nr inw. M. Ob. 554). Podczas gdy obraz Jacoba Willemsza charakteryzuje bardzo miękki pędzel i wyrafinowany światłocień, omawiane dzieło kształtowane jest w sposób bardziej dosadny, a w partiach architektury rysunek jest twardszy. Autorstwo tego obrazu łączyć należy raczej a Gerritem de Wetem, notowanym jako mistrz cechu św. Łukasza w Haarlemie od 1643 roku. Gerrit de Wet był najprawdopodobniej bratem Jacoba Willemsza, naśladował kompozycje, styl i technikę malarską swego nauczyciela. Charakterystyczne dla jego palety malarskiej są tony ceglastej czerwieni, która plamami koloru lokalnego ożywia ogólną kolorystykę brązów i szarości. Narracyjna swada, wielość ciekawie ujętych typów ludzkich, urozmaicone elementy pejzażu miejskiego i martwe natury składają się na bogatą kompozycję haarlemskiego mistrza.