wymiary: 17 x 34 cm
olej, płótno
Według tradycji rodzinnej obraz był darem malarza dla jego ukochanego brata Adama Chełmońskiego (1861-1924), lekarza, ordynatora warszawskiego Szpitala Dzieciątka Jezus. Później był własnością jego córki Marii, zamężnej za Pawłem Heinzelmanem i w tej rodzinie pozostawał przez lata.
W roku 2003 pojawił się w handlu antykwarycznym w Warszawie, oferowany na aukcji D.A. Ostoya, gdzie następnie został zakupiony do kolekcji prywatnej.
„Ten wyrafinowany w swej prostocie krajobraz – będący wybitnym dziełem sztuki – pochodzi z ostatniego, najbardziej dojrzałego okresu twórczości Chełmońskiego. Mimo braku ustaleń dotyczących identyfikacji miejsca, domniemywać można, że inspiracją był tu albo widok z brzegu stawu w posiadłości brata malarza Adama, na Starem, nieopodal Kuklówki, albo też jest to jakieś rozlewisko na Pińszczyźnie gdzie malarz spędzał letnie wakacje u zaprzyjaźnionej rodziny Skirmuntów. Trzecia możliwość – to brzegi jeziora Świteź, które Chełmoński oglądał latem roku 1907, gdy zwiedzał „nowogródzkie strony”.

Według opracowania Tadeusza Matuszczaka