Jan Władysław Nałęcz studiował w akademii petersburskiej w latach 1885-1893. Specjalizował się w malarstwie pejzażowym pod kierunkiem m. in: Iwana Ajwazowskiego. Przypuszczalnie w 1891 r. odbył pierwszą podróż artystyczną na Krym. Rok później jako stypendysta ministerstwa oświaty został wysłany za granicę w celu zapoznania się z metodami nauczania rysunku. Zwiedził wówczas Belgię, Norwegię, Szwecję, Anglię, Niemcy. Ze swych podróży wracał z bogatymi zbiorami studiów i obrazów, które w akademii nagradzano medalami. Po ukończeniu studiów z tytułem "kłassnyj chudożnik" III stopnia i małym srebrnym medalem, osiedlił się w Paryżu, skąd wyruszał w liczne wyprawy artystyczne. W 1896 r. odwiedził Tatry, powstały wówczas serie szkiców przygotowawczych do "Panoramy Tatr" przedsięwzięcia artystycznego, przy którym Nałęcz współpracował ze Stanisławem Janowskim, Antonim Piotrowskim, Teodorem Axentowiczem. W 1899 r. zamieszkał w Żytomierzu, a siedem lat później przeniósł się do Warszawy.
Od roku 1909 wzrosło zainteresowanie Nałęcza wybrzeżem bałtyckim. Jego twórczość została zdominowana przez tematykę marynistyczną. Artysta wybudował na Rozewiu willę "Nałęczówka", spędzał tam letnie miesiące, malował i organizował kursy pejzażu morskiego. Zorganizował Koło Marynistów Polskich w ramach Polskiego Towarzystwa Artystycznego.
Nałęcz w swej twórczości skupił się wyłącznie na pejzażu, kompozycje figuralne występowały sporadycznie. Ulubionymi motywami były widoki gór i morza północnej części Europy oraz pejzaże z terenów Polski i morza bałtyckiego. Posługiwał się techniką olejną, akwarelą, temperą oraz pastelami Rafaellego. Swoje prace bardzo często prezentował na licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, oraz w wielu miastach Polski, a pod koniec XIX w. m. in: w Petersburgu, Paryżu, Moskwie, Londynie, Wiedniu, Kijowie.
Znaczna część obrazów uległa zniszczeniu w czasie II wojny światowej. Ocalałe można podziwiać w wielu polskich muzeach, poza tym w Litewskim Muzeum Sztuki Wilno, Lwowskiej Galerii Obrazów, Muzeum Krajoznawczym Winnica i Żytomierz.
Olej, płótno; 46 x 60,9 cm
Sygnowany czerwonym olejem l. d.: Nałęcz; oraz czarnym olejem p. d.: W. N. 93
Na krośnie fragment nalepki z odręcznym napisem: Wł. Nałęcz | Jezioro Czterych [sic! ] K (...) | (...)
Jan Władysław Nałęcz studiował w akademii petersburskiej w latach 1885-1893. Specjalizował się w malarstwie pejzażowym pod kierunkiem m. in: Iwana Ajwazowskiego. Przypuszczalnie w 1891 r. odbył pierwszą podróż artystyczną na Krym. Rok później jako stypendysta ministerstwa oświaty został wysłany za granicę w celu zapoznania się z metodami nauczania rysunku. Zwiedził wówczas Belgię, Norwegię, Szwecję, Anglię, Niemcy. Ze swych podróży wracał z bogatymi zbiorami studiów i obrazów, które w akademii nagradzano medalami. Po ukończeniu studiów z tytułem "kłassnyj chudożnik" III stopnia i małym srebrnym medalem, osiedlił się w Paryżu, skąd wyruszał w liczne wyprawy artystyczne. W 1896 r. odwiedził Tatry, powstały wówczas serie szkiców przygotowawczych do "Panoramy Tatr" przedsięwzięcia artystycznego, przy którym Nałęcz współpracował ze Stanisławem Janowskim, Antonim Piotrowskim, Teodorem Axentowiczem. W 1899 r. zamieszkał w Żytomierzu, a siedem lat później przeniósł się do Warszawy.
Od roku 1909 wzrosło zainteresowanie Nałęcza wybrzeżem bałtyckim. Jego twórczość została zdominowana przez tematykę marynistyczną. Artysta wybudował na Rozewiu willę "Nałęczówka", spędzał tam letnie miesiące, malował i organizował kursy pejzażu morskiego. Zorganizował Koło Marynistów Polskich w ramach Polskiego Towarzystwa Artystycznego.
Nałęcz w swej twórczości skupił się wyłącznie na pejzażu, kompozycje figuralne występowały sporadycznie. Ulubionymi motywami były widoki gór i morza północnej części Europy oraz pejzaże z terenów Polski i morza bałtyckiego. Posługiwał się techniką olejną, akwarelą, temperą oraz pastelami Rafaellego. Swoje prace bardzo często prezentował na licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, oraz w wielu miastach Polski, a pod koniec XIX w. m. in: w Petersburgu, Paryżu, Moskwie, Londynie, Wiedniu, Kijowie.
Znaczna część obrazów uległa zniszczeniu w czasie II wojny światowej. Ocalałe można podziwiać w wielu polskich muzeach, poza tym w Litewskim Muzeum Sztuki Wilno, Lwowskiej Galerii Obrazów, Muzeum Krajoznawczym Winnica i Żytomierz.