Rafał Malczewski w latach 1910-15 studiował w Wiedniu filozofię, architekturę i malarstwo. Przez krótki czas uczył się również w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, ale przede wszystkim korzystał ze wskazówek ojca, Jacka Malczewskiego. W 1917 roku zamieszkał w Zakopanem. W czasie II wojny światowej wyjechał do Francji, skąd przez Brazylię dotarł do Kanady. Był członkiem ugrupowania Rytm. Wiele wystawiał, od 1934 roku wspólnie z Rytmem. Malował przede wszystkim pejzaże z Tatr i Podhala, a także z małych miasteczek i fabrycznego Śląska. Jego obrazy konstruowane były często na podobieństwo dekoracji teatralnych oraz świadomie uproszczone. Przybliżało to jego sztukę do charakteru twórczości dziecięcej. Pod koniec życia stracił wzrok.
Artysta w ciekawy sposób rozgrywa grę barw zimowego pejzażu. Bogactwo szarości i bieli topniejącego śniegu zestawia z ugrami, cynobrem i brązem wyłaniającej się spod śniegu mokrej ziemi.