Praca dobrze ilustruje tekst Tadeusza Kantora odnoszący się do przekraczania granic iluzji i realności w przedstawieniu „Dziś są moje urodziny”. Artysta pisał:
Istnienie w tym spektaklu OBRAZU i jego wnętrza stwarza iluzję drugiego stopnia, wobec której mój Biedny Pokój na scenie (mogący być posądzony o cechy iluzyjne) staje się R e a l n o ś c i ą.
W spektaklu „Dziś są moje urodziny” dokonuje się przekroczenie granicy ze świata ILUZJI w nasz świat REALNY. (…)
Chcę zaznaczyć, że ta metoda postępowania jest bardzo dla tego spektaklu specyficzną.
I jeszcze jedna uwaga: elementy, iluzje, postacie wypadając ze świata iluzji i wpadając w świat realny dokonują ROZPADU ILUZJI.
Jest to może iluzja z cyklu „Dziś są moje urodziny”, 1989/90
flamaster, pastel, akryl/papier
wymiary: 20,5 x 28,8 cm w świetle passe-partout (w oprawie: 53 x 53 x 3,2 cm)
opisany na awersie:
Jest to może iluzja - ale daje niesłychane
możliwości przekształcenia jej w prawdę,
na odwrociu nalepka depozytowa CRICOTEKI o nr inw. CRC/Dep/010
POCHODZENIE:
Kolekcja Marii Stangret-Kantor
Praca dobrze ilustruje tekst Tadeusza Kantora odnoszący się do przekraczania granic iluzji i realności w przedstawieniu „Dziś są moje urodziny”. Artysta pisał:
Istnienie w tym spektaklu OBRAZU i jego wnętrza stwarza iluzję drugiego stopnia, wobec której mój Biedny Pokój na scenie (mogący być posądzony o cechy iluzyjne) staje się R e a l n o ś c i ą.
W spektaklu „Dziś są moje urodziny” dokonuje się przekroczenie granicy ze świata ILUZJI w nasz świat REALNY. (…)
Chcę zaznaczyć, że ta metoda postępowania jest bardzo dla tego spektaklu specyficzną.
I jeszcze jedna uwaga: elementy, iluzje, postacie wypadając ze świata iluzji i wpadając w świat realny dokonują ROZPADU ILUZJI.