Wierusz-Kowalski przez wiele lat swojej twórczości malował obrazy przedstawiające scenki z codziennego życia polskiej wsi. Artysta był niezwykle wnikliwym obserwatorem, dlatego jego płótna prezentowały nadzwyczajną dbałość o realia i doskonale ukazywały charakterystykę ludzi wsi. Bardzo częstym motywem obrazów Wierusza-Kowalskiego była również podróż. Liczne przedstawienia bryczek, dyliżansów czy sań na tle przeważnie melancholijnego, monotonnego pejzażu można uznać za najbardziej charakterystyczne dla twórczości artysty.
W prezentowanym obrazie artysta sugestywnie uchwycił, jakoby podejrzaną z ukrycia, scenkę ukazującą rozbawione, wiejskie kobiety pochłonięte rozmową. Wąskie kadrowanie, brak rozległego – charakterystycznego dla twórczości Wierusza – pejzażu, dodatkowo potęguje uczucie intymności.
Obraz cechuje wręcz impresjonistyczna swoboda i dynamika pociągnięć pędzla, odznacza się on również wyrazistą fakturą. Wszystkie powyższe cechy są charakterystyczne dla twórczości artysty z okresu po 1900 roku.
olej, płótno
45,5 x 58,8 cm
sygn. p.d.: A Wierusz-Kowalski
na odwr. na górnej listwie ramy nalepka Agra-Art, na dolnej listwie ramy, przeciwnie do kompozycji, nalepka zakładu pozłotnictwa i renowacji ram Kunszt
Wierusz-Kowalski przez wiele lat swojej twórczości malował obrazy przedstawiające scenki z codziennego życia polskiej wsi. Artysta był niezwykle wnikliwym obserwatorem, dlatego jego płótna prezentowały nadzwyczajną dbałość o realia i doskonale ukazywały charakterystykę ludzi wsi. Bardzo częstym motywem obrazów Wierusza-Kowalskiego była również podróż. Liczne przedstawienia bryczek, dyliżansów czy sań na tle przeważnie melancholijnego, monotonnego pejzażu można uznać za najbardziej charakterystyczne dla twórczości artysty.
W prezentowanym obrazie artysta sugestywnie uchwycił, jakoby podejrzaną z ukrycia, scenkę ukazującą rozbawione, wiejskie kobiety pochłonięte rozmową. Wąskie kadrowanie, brak rozległego – charakterystycznego dla twórczości Wierusza – pejzażu, dodatkowo potęguje uczucie intymności.
Obraz cechuje wręcz impresjonistyczna swoboda i dynamika pociągnięć pędzla, odznacza się on również wyrazistą fakturą. Wszystkie powyższe cechy są charakterystyczne dla twórczości artysty z okresu po 1900 roku.