Obraz jest kolejnym przykładem mistrzostwa Fałata w oddaniu urody pofalowanego krajobrazu Śląska Cieszyńskiego, kolorów pór roku, światła, zapachu powietrza. W Bystrej, gdzie zamieszkał po opuszczeniu Krakowa w 1910 r., namalował wiele akwarelowych krajobrazów, oglądanych z wysokiego punktu obserwacyjnego, w których rozległy horyzont zamykają łagodne stoki Beskidów.
Jesień w Bystrej jest pięknym przykładem takich właśnie akwarel, pełnych barw i światła. W centrum kompozycji, na pierwszym planie, uwagę widza przykuwa grupa złoto pomarańczowych drzew, przemieszanych z sylwetami bezlistnych gałęzi. Zieleń traw sąsiaduje z szarością ziemi, a akwamaryna nieba z bielą obłoków.