Polski malarz batalista. Edukację w warszawskiej Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona poprzedził prywatnymi lekcjami udzielanymi przez ojca - Feliksa. Kolejnym etapem w kształceniu artystycznym były uczelnie w Monachium i Paryżu (w latach 1901-03), na które Bagieński trafił dzięki stypendiom Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Od 1900 roku artysta regularnie wystawiał w Zachęcie, a także w salonach Krywulta i Rychlinga. Malował sceny rodzajowe, weduty staromiejskie, był jednak - przede wszystkim - batalistą. Uprawiał również malarstwo pejzażowe o motywach tatrzańskich i morskich. Współpracował z "Tygodnikiem Ilustrowanym", "Biesiadą Literacką", "Światem". Należał do stowarzyszenia artystów malarzy Pro Arte.
Po wybuch powstania listopadowego generał Dwernicki otrzymał dowództwo nad nowymi dywizjonami, które praktycznie musiał formować od początku. Wykazał przy tym swój świetny talent organizacyjny. Do stycznia 1831 r. sformował i uzbroił 18 szwadronów gotowych do walki. W końcu stycznia Rząd Narodowy zdecydował się na wysłanie na Ruś wydzielonego korpusu pod dowództwem gen. Dwernickiego, o co on sam usilnie o to zabiegał. Po tej nominacji odwiedziła Dwernickiego delegacja z Ukrainy, Podola i Wołynia, która zaproponowała utworzenie Legii Wołyńskiej pod jego dowództwem. Legia miała wejść w skład korpusu gen. Dwernickiego. Sytuacja w kraju uległa zmianie. Do królestwa wkroczyły wojska rosyjskie. W tej sytuacji Wódz Naczelny ks. Radziwiłł wysłał korpus gen. Dwernickiego przeciwko dywizji gen. Fiodora Geismara, który stacjonował w Seroczynie. Do spotkania obu wojsk doszło pod Stoczkiem 14 lutego 1831 r. Korpus gen. Dwernickiego po dwugodzinnej walce rozgromił dywizję strzelców konnych gen. Geismara. Była to pierwsza i zarazem zwycięska bitwa w tej wojnie. Za to zwycięstwo Dwernicki został awansowany do stopnia gen. dywizji.
Obraz pokazuje scenę sprzed bitwy - generała Dwernickiego w towarzystwie ułanów 2. Pułku przesłuchującego cywila.