Wystawiany: Kazimierz Pochwalski, wystawa pośmiertna, TPSP, Kraków, 1956
Rozpoczął naukę rysunku u swego ojca. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (1871-76 i 78/79 u J. Matejki) oraz w Akademii w Monachium (1877-78 u A. Wagnera i O. Seitza) oraz w Paryżu (1883-84). Mieszkał w Krakowie (1885-92), Wiedniu (1894-1918), gdzie był profesorem tamtejszej Akademii, a od 1918 na stałe w Warszawie. Odbył podróże do Włoch, Grecji, Turcji i Egiptu. Był przede wszystkim portrecistą (malował podobizny arystokracji w Krakowie i Wiedniu, nosił tytuł dworskiego portrecisty cesarza Franciszka Józefa), choć malował też sceny rodzajowe. Był wujem malarza Kaspra Pochwalskiego (1899-1971).
Olej, płótno; 96,6 x 74 cm
Sygnowany p.d.: KaziPochwalski | Żabia 1909. r.
Na odwrocie blejtramu nalepka TPSP w Krakowie z 1956.
Wystawiany: Kazimierz Pochwalski, wystawa pośmiertna, TPSP, Kraków, 1956
Rozpoczął naukę rysunku u swego ojca. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (1871-76 i 78/79 u J. Matejki) oraz w Akademii w Monachium (1877-78 u A. Wagnera i O. Seitza) oraz w Paryżu (1883-84). Mieszkał w Krakowie (1885-92), Wiedniu (1894-1918), gdzie był profesorem tamtejszej Akademii, a od 1918 na stałe w Warszawie. Odbył podróże do Włoch, Grecji, Turcji i Egiptu. Był przede wszystkim portrecistą (malował podobizny arystokracji w Krakowie i Wiedniu, nosił tytuł dworskiego portrecisty cesarza Franciszka Józefa), choć malował też sceny rodzajowe. Był wujem malarza Kaspra Pochwalskiego (1899-1971).