Ten atrakcyjny obraz, pochodzący z 2 poł. XVII lub samego początku XVIII w., powstał niewątpliwie w kręgu Jeana-Baptiste`a Monnoyera, czołowego twórcy dekoracyjnych martwych natur, głównie kwiatowych, urodzonego na pograniczu flamandzkim, a działającego we Francji i w Anglii. Po studiach w Antwerpii Monnoyer wyjechał do Paryża, szybko osiągając znaczącą pozycję w tamtejszym środowisku artystycznym. W 1655 został członkiem Akademii Królewskiej, od 1673 brał udział w dorocznym Salonie. Ciesząc się poparciem Le Bruna, wpływowego ministra Ludwika XIV, został zatrudniony do dekoracji królewskich pałaców - Wersalu i Trianon, a także Vincennes, Meudon i Marly. Z równym powodzeniem projektował motywy kwiatowe i bordiury dla słynnych manufaktur tapiserii - Gobelins i Beauvais. W 1678 Monnoyer, za namową księcia Montagu, ambasadora brytyjskiego we Francji, wyjechał do Anglii, gdzie osiadł na resztę życia, malując obrazy dla arystokratycznej klienteli, m.in. dla królowej Marii, księcia St. Albans i hrabiego Carlisle, dekorując takie posiadłości jak Boughton, Montagu House, Windsor Castle, Kensington Palace i Hampton Court. Twórczość Monnoyera dodatkowo spopularyzowały ryciny, wykonywane według jego malowideł.

Nasze dzieło zostało wykonane przez twórcę, z wprawą posługującego się monnoyerowskim idiomem, w którym do repertuaru obowiązkowego należały - poza specyficznym zestawem kwiatów - charakterystyczne metalowe wazy i urny oraz zdobione graficznym wzorem zasłony. Precyzja i delikatność, z jaką odtworzył rośliny oraz kompetencja w oddaniu faktur (wciąż łatwo dostrzegalne bez względu na późniejsze ingerencje konserwatorskie), każą w nim widzieć - pomimo wyraźnie mniejszej sprawności w operowaniu perspektywą, czy sugerowaniu przestrzeni w ogólności - artystę z bliskiego kręgu Monnoyera, nie wykluczając nawet szeroko rozumianego warsztatu (podejmującego prace przy którymś z dużych dekoracyjnych projektów Jeana-Baptiste`a).