"Scena pasterska przy moście" jest przykładem typowej dla francuskiego rokoka bukolicznej dekoracji gabinetowej. Obraz łączy w sobie sielankowy, antykizujący pejzaż, kamienne ruiny i malowniczo ujętą grupę postaci. Lekka kompozycja, świetliste pastelowe kolory i miękko zakreślone kształty decydują o charakterystycznym dla połowy XVIII wieku lirycznym, beztroskim nastroju. Arkadyjska tematyka wydaje się jedynie pretekstem do stworzenia niezwykłej kolorystycznej wariacji malarskiej. Paleta barw i sposób malowania wiążą prezentowany obraz z Jeanem-Baptiste`em Deshaysem, malarzem pochodzącym z Rouen w północnej Francji, ale przez całe swoje dorosłe życie czynnym w Paryżu. W "Scenie pasterskiej" widać lekcję, którą Deshays wyniósł z czteroletniego pobytu w Rzymie - znajomość malarstwa Szkoły Bolońskiej, Domenichina i Guercina oraz "francuskość" wywiedzioną ze sztuki François Bouchera. Deshays oba te źródła inspiracji interpretuje w specyficzny sposób, modelując kolory na bardziej pastelowe i rozświetlone oraz nadając formom miękkości i mięsistego ciężaru. "Scenę pasterską przy moście" warto porównać z innymi pracami, które wyszły z pracowni artysty. Jedna z nich, "Przeprawa przez potok", sprzedana na aukcji w paryskim Sotheby`s w czerwcu 2014 roku, ma te same wymiary co nasza kompozycja. Prawdopodobnie obie prace stanowiły parę i dekorowały jedno pomieszczenie. W Norton Simon Museum w Pasadenie znajdują się inne owalne (choć nieco mniejsze) obrazy Deshaysa "Praczki" i "Ucieczka do Egiptu" utrzymane w tej samej boucherowskiej stylistyce.

Deshays rozpoczął edukację malarską w warsztacie ojca w Rouen. Ok. 1743 roku znalazł się w Paryżugdzie kształcił się początkowo u Jeana Restout, aby trafić ostatecznie pod skrzydła jednego z najważniejszych malarzy epoki - François Bouchera. W 1751 roku otrzymał grand prix Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby za zaginiony dziś obraz "Cudowne uzdrowienie Tobiasza". W kolejnych latach trzy prace Deshaysa przedstawione zostały Ludwikowi XV, a sam malarz w 1754 otrzymał prestiżowe Prix du Rome, stypendium na wyjazd do Rzymu. Po powrocie ożenił się z najstarszą z córek Bouchera, Jean-Elisabeth, i niebawem został członkiem Królewskiej Akademii. Uzyskał przydomek "Rzymianina". Tworzył w tym czasie pod wpływem rokokowej i bardzo zmysłowej sztuki swojego teścia, wprowadzając do niej elementy włoskie. W jego oeuvre dominują sceny mitologiczne, religijne i rodzajowe, wśród których ważną grupę
stanowią pejzaże pasterskie i wszelkiego rodzaju "karawany".