Głownia stalowa dług. 608 mm, szer. 33 mm. esowato wygięta, płasko szlifowana o przekroju klinowym. Głowni, pozbawiona jest jakichkolwiek dekoracji, jedyną jej ozdobę stanowi wybita orientalna marka zawierająca prawdopodobnie imię rzemieślnika wykonującego głownię. Oprawa rękojeści w typie jataganowym. Trzon rękojeści z dwóch okładzin z ciemnego rogu,mocowanych do trzpienia głowni trzema nitami, zakończony głowica w kształcie charakterystycznych skrzydełek, obecnie utrąconych. Miejsce złączenia obu okładzin i trzpienia głowni przykryte srebrną listewką, zdobioną wiciowym ornamentem. W dole trzon rękojeści ujęty jest w żelazne nakładki nachodzące na głownię, pokryte cienką blaszką ze srebra niskiej próby i zdobione wiciowym ornamentem roślinnym. Brak pochwy.
Stal, srebro niskiej próby (biały metal), róg.
Imperium Ottomańskie, Połwysep Bałkański. Poł. XIX w.
Głownia stalowa dług. 608 mm, szer. 33 mm. esowato wygięta, płasko szlifowana o przekroju klinowym. Głowni, pozbawiona jest jakichkolwiek dekoracji, jedyną jej ozdobę stanowi wybita orientalna marka zawierająca prawdopodobnie imię rzemieślnika wykonującego głownię. Oprawa rękojeści w typie jataganowym. Trzon rękojeści z dwóch okładzin z ciemnego rogu,mocowanych do trzpienia głowni trzema nitami, zakończony głowica w kształcie charakterystycznych skrzydełek, obecnie utrąconych. Miejsce złączenia obu okładzin i trzpienia głowni przykryte srebrną listewką, zdobioną wiciowym ornamentem. W dole trzon rękojeści ujęty jest w żelazne nakładki nachodzące na głownię, pokryte cienką blaszką ze srebra niskiej próby i zdobione wiciowym ornamentem roślinnym. Brak pochwy.