Od ok. 1890 roku zajął się niemal wyłącznie pejzażem. Popularność zdobył dzięki nastrojowym przedstawieniom mokradeł i rozlewisk, zachodów słońca, krajobrazów Podhala, Pienin, Huculszczyzny, a później Kaszub i Pomorza. Wystawiał najczęściej w lwowskim i krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, warszawskiej Zachęcie, a także w Wiedniu i Monachium.