W katalogu wystawy Światło czasu przedstawionego, Wojciech Skrodzki pisze o twórczości Uśpieńskiej: "Niezwykle skromne i proste, a jakże świadomie okiem artysty dojrzane motywy krajobrazowe, przy pozorach wycinkowej przypadkowości kryją w sobie nader wyszukaną i z reguły odmiennie zbudowaną konstrukcję wewnętrzną, integralnie połączoną z operowaniem bardzo przemyślanymi częściami gamy zarówno koloru, jak i waloru, dość równomiernie budujących zazwyczaj każdy obraz. Ale kolor nie jest tu nigdy barwą, czymś mechaniczno-sensatywnym. Jest zawsze tym, czym kolor jest w swej istocie - nośnikiem światła. I ono właśnie, niezwykle dyskretnie wyrażone poprzez kolor i hierarchizujące poszczególne partie obrazu, stanowi najistotniejszy sens malarski kompozycji Marii Uśpieńskiej". Słowa te, wedle artystki, stanowią najtrafniejsze określenie jej malarstwa, zaś ich świetną ilustracją jest bez wątpienia prezentowany obraz.