Rzeźbiarka, uczennica Konstantego Laszczki w krakowskiej ASP (1919-1923), naukę kontynuowała u Émile`a Antoine`a Bourdelle`a w Paryżu (1926-1928). Po ukończeniu studiów osiadła w Warszawie. Debiutowała w 1920 w krakowskim TPSP, regularnie wystawiała w warszawskim TZSP, swoje prace eksponowała także m. in. w lokalu ZZPAP, w Salonie Garlińskiego, Instytucie Propagandy Sztuki, brała udział w licznych wystawach zbiorowych za granicą (Amsterdam, Los Angeles , Paryż, Nowy Jork). W jej wczesnej twórczości wyraźnie widać wpływy Laszczki i Dunikowskiego, z tego czasu pochodzi "Japończyk", wykonywany w fabrykach fajansu w Skawinie i we Włocławku. Po okresie paryskim artystka buduje formę w sposób bardziej zwarty, klasycyzujący, dekoracyjny. W jej zróżnicowanej tematycznie twórczości poza licznymi portretami , są akty, motywy sportowe, animalistyczne. Uprawiała rzeźbę monumentalną, drobną rzeźbę dekoracyjną, wykonywała medaliony, plakiety, medale.