Urodzony w Kijowie. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu pod kierunkiem Iwana Ajwazowskiego, Pawła Czistiakowa i Walerija Jakobiego. Jako stypendysta podróżował po Europie i kontynuował naukę m.in. w Belgii, Szwecji i Anglii. W Niemczech uczęszczał na zajęcia w Düsseldorfie u profesora tamtejszej Akademii Eugène’a Dückera, w Norwegii pracował pod kierunkiem pejzażystów Hansa Dahla i Adelsteena Normanna. Po ukończeniu studiów artysta wyjechał na kilka lat do Paryża, gdzie uczęszczał do szkoły Edmonda Petitjeana i skąd robił wyprawy do innych krajów m.in. do Szwajcarii i Szkocji. W 1899 Nałęcz ożenił się z Zofią z Sułowskich i zamieszkał w Żytomierzu, w 1907 przeprowadził się na stałe do Warszawy, gdzie pracował jako nauczyciel i zajmował się działalnością artystyczną. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zainteresował się tematyką morską, w 1920 założył obok Lisiego Jaru pracownię, w której prowadził kursy pejzażu morskiego. Był założycielem i wieloletnim prezesem Koła Marynistów Polskich, brał udział w zakładaniu Ligi Żeglugi Polskiej, przekształconej później w Ligę Morską i Rzeczną. Był popularyzatorem tematyki morskiej, pracował jako korespondent morski dla „Kuriera Warszawskiego”, a później „Rzeczpospolitej”. Współredagował pisma „Bandera Polska”, a następnie „Morze”. Artysta przeżył II wojnę światową, lecz utracił obie pracownie, zarówno w Warszawie, jak i w Lisim Jarze. Przepadła też znaczna część jego dorobku artystycznego.