Malarz, teoretyk sztuki, reżyser, scenograf, autor zdarzeń parateatralnych, pedagog krakowskiej ASP. W czasie okupacji był założycielem teatru eksperymentalnego, którego działalność kontynuował teatr Cricot 2. Współtworzył Grupę Młodych Plastyków (1945), był współorganizatorem I Wystawy Sztuki Nowoczesnej w Krakowie (1948), intensywnie działał w drugiej Grupie Krakowskiej (1957).
Przez całe twórcze życie podkreślał konieczność takich poszukiwań, które odpowiadałyby wyzwaniom współczesnego świata.
T. Kantor wyjechał do Paryża w 1947 r. i 1959 r. Podróże te dostarczyły mu inspiracji do własnej twórczości; jednocześnie pozwoliły zapoznać się z aktualnymi tendencjami w sztuce światowej, a zwłaszcza malarstwem gestu. Cenił zwłaszcza osiągnięcia Fautriera, Wolsa, Mathieu. Po powrocie do kraju od połowy lat 50-tych uprawiał malarstwo informel - spontaniczne, nieskrępowane estetyką, będące "manifestacją życia".