Związany był z awangardową "Grupą Krakowską". Był animatorem i współtwórcą eksperymentalnego teatru Cricot 2 powstałego w 1955. Od tegoż roku twórczość Kantora zyskała dwa wymiary - artysta malował, wykonywał "ambalaże", a od 1965 aranżował happeningi, i jednocześnie tworzył niepowtarzalne spektakle. Współpracował z galeriami Krzysztofory w Krakowie i Foksal w Warszawie. W malarskiej spuściźnie Kantora można wyróżnić szereg faz. W drugiej połowie lat 1950. przyswoił sobie zasady malarstwa taszystowskiego absolutyzującego rolę malarskiego gestu. Z tego też okresu pochodzi prezentowana kompozycja, która uzmysławia zauroczenie Kantora malarstwem materii. Artysta zastosował tu dosadne, niemal rzeźbiarskie efekty fakturalne. Stężoną ekspresję dzieła tworzy zestawienie plam czerni, szarości i czerwieni. To skłębienie i zapętlenie linii o zmiennym natężeniu, miejscami rozmazanych na podobieństwo kleksów, spontanicznie "rzuconych" na płótno świadczy o silnym oddziaływaniu na twórczość Kantora malarstwa Pollocka i "szkoły Pacyfiku".