Malarz, rysownik, scenograf, reżyser teatralny, autor happeningów i manifestów artystycznych, teoretyk sztuki i teatru. W latach 1934-38 studiował malarstwo w krakowskiej ASP pod kierunkiem W. Jarockiego i J. Pieńkowskiego oraz scenografię u K. Frycza. W okresie 1942-44 prowadził w Krakowie Teatr Konspiracyjny. W 1945 założył stowarzyszenie "Grupa Młodych Plastyków". W 1947 przebywał na rocznym stypendium w Paryżu; rok później wszedł do grona organizatorów I Wystawy Sztuki Nowoczesnej w krakowskim Pałacu Sztuki. Związany był z awangardową "Grupą Krakowską" ukonstytuowaną w 1957. Był animatorem i współtwórcą eksperymentalnego teatru Cricot 2 powstałego w 1955 . Od tegoż roku twórczość Kantora zyskała dwa wymiary - artrysta malował, wykonywał "ambalaże", a od 1965 aranżował happeningi, i jednocześnie tworzył niepowtarzalne spektakle Cricot 2. Współpracował z galeriami Krzysztofory w Krakowie i Foksal w Warszawie. W malarskiej spuściźnie Kantora można wyróżnić szereg faz. W latach 1940. tworzył groteskowe kompozycje zaludnione schematycznie ujętymi postaciami. Wkrótce zmienił środki wyrazu kreując metaforyczne obrazy o zawężonej gamie barw i dynamicznych formach. W drugiej połowie lat 1950. przyswoił sobie zasady malarstwa taszystowskiego absolutyzującego rolę malarskiego gestu. Z tego też okresu pochodzi prezentowana kompozycja, która uzmysławia zauroczenie Kantora malarstwem materii. Artysta zastosował tu dosadne, niemal rzeźbiarskie efekty fakturalne. Stężoną ekspresję dzieła tworzy zestawienie kilku intensywnych plam barwnych, na które nałożona jest "pajęczyna" czarnych linii o płynnym dukcie oraz białych, szarych i różowych "nitek" farby. To skłębienie i zapętlenie linii o zmiennym natężeniu, miejscami rozmazanych na podobieństwo kleksów, spontanicznie "rzuconych" na płótno świadczy o silnym oddziaływaniu na twórczość Kantora malarstwa Pollocka i "szkoły Pacyfiku".