Grafik, urodzony w Denain w północnej Francji. Przez rok kształcił się w w Ecole des Beaux -Arts w Valenciennes, po zdaniu matury w Paryżu przyjechał w 1950 do Polski. Niestety nawrót gruźlicy, którą stwierdzono u niego w 1949, uniemożliwił mu dalsze studia. Po licznych pobytach w szpitalach w 1953 trafił do sanatorium "Bukowiec" w Kowarach, w którym pozostał do końca życia. Dzięki opiece artystycznej S. Dawskiego z wrocławskiej PWSSP ukończył studia indywidualne. Zajmował się głównie techniką linorytu, którą opanował do perfekcji. Za swoją twórczość artysta otrzymał wiele prestiżowych nagród, w 1964 został odznaczony Nagrodą Państwową II stopnia. Jest autorem kilku cykli grafik: "Sanatorium, "Improwizacji", oraz rozpoczętych w 1964 "Improwizacji dla Grażynki". Linoryty z tego cyklu "? są przede wszystkim konsekwencją całej dotychczasowej twórczości Józefa Gielniaka. Zapoczątkowane w roku 1964, powstawały do końca życia artysty. Każda z nich wymagała systematycznej kilkumiesięcznej pracy, każda jest syntezą elementów formalnych, które narastały przez długie lata doświadczeń. Z ogromną wirtuozerią prowadzone dłuto budowało nowe obszary twórczej penetracji." (M. Hermansdorfer "Józef Gielniak", Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Wrocław, 2006, ss. 43,44.)
linoryt,
17,5 x 21,5 cm
sygn. oł p.d.: Józef Gielniak; l.d.: "Improwizacja dla Grażynki II"; śr.d: "linoryt 1965. Dla Pani Leontyny Arabskiej".
Praca reprodukowana w: Mariusz Hermansdorfer "Józef Gielniak", Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Wrocław, 2006, s. 55.
Grafik, urodzony w Denain w północnej Francji. Przez rok kształcił się w w Ecole des Beaux -Arts w Valenciennes, po zdaniu matury w Paryżu przyjechał w 1950 do Polski. Niestety nawrót gruźlicy, którą stwierdzono u niego w 1949, uniemożliwił mu dalsze studia. Po licznych pobytach w szpitalach w 1953 trafił do sanatorium "Bukowiec" w Kowarach, w którym pozostał do końca życia. Dzięki opiece artystycznej S. Dawskiego z wrocławskiej PWSSP ukończył studia indywidualne. Zajmował się głównie techniką linorytu, którą opanował do perfekcji. Za swoją twórczość artysta otrzymał wiele prestiżowych nagród, w 1964 został odznaczony Nagrodą Państwową II stopnia. Jest autorem kilku cykli grafik: "Sanatorium, "Improwizacji", oraz rozpoczętych w 1964 "Improwizacji dla Grażynki". Linoryty z tego cyklu "? są przede wszystkim konsekwencją całej dotychczasowej twórczości Józefa Gielniaka. Zapoczątkowane w roku 1964, powstawały do końca życia artysty. Każda z nich wymagała systematycznej kilkumiesięcznej pracy, każda jest syntezą elementów formalnych, które narastały przez długie lata doświadczeń. Z ogromną wirtuozerią prowadzone dłuto budowało nowe obszary twórczej penetracji." (M. Hermansdorfer "Józef Gielniak", Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Wrocław, 2006, ss. 43,44.)