Ikony z kilkoma cudownymi wizerunkami maryjnymi stały się popularne w wieku XIX. Na prezentowanej na naszej aukcji ikonie znajdują się: Skruszenie złych serc (l.g.), Ukoj moje smutki (p.g), Wybawienie od nieszczęść (l.d.), Ucieczka błądzących (p.d.) oraz na marginesach: Anioł Stróż i trzech męczenników: Gurij, Samon i Awiw.
Skruszenie złych serc znane jest w dwóch wersjach: Matka Boska Częstochowska oraz Bogurodzica z sercem przeszytym przez miecze. Kult częstochowskiej ikony po raz pierwszy odrodził się na Rusi w połowie XVII wieku, kiedy w książce archimandryty Joannikija Galatowskiego Niebo nowe z nowymi gwiazdami pojawiła się grafika ją przedstawiająca. Po raz drugi ikona wzbudziła zainteresowanie wiernych po roku 1813, kiedy wykonano kopię częstochowskiego obrazu i przeniesiono ją do Soboru Kazańskiego w Petersburgu. Istnieje także kilka wersji ikony Ukoj moje smutki. Wybawienie od nieszczęść - to bardzo rzadki typ ikony maryjnej, który wywodzi się od przedstawień Eleusy z Bogurodzicą odzianą w cesarskie szaty. Typ ikonograficzny znany jako Ucieczka Błądzących pojawił się około połowy wieku XVII, kiedy Fiedot Obuchow, chłop ze wsi Bor w gub. Kałuskiej, zaskoczony przez gwałtowną zamieć - obiecał w modlitwie do Matki Boskiej, że jeśli wyjdzie cało z opresji zamówi do cerkwi ikonę Bogurodzicy. W tym momencie został znaleziony przez ludzi, który usłyszeli głos. Chłop wypełnił swoją obietnicę zamawiając kopię ikony znajdującej się w cerkwi św. Jerzego w miejscowości Wołchow (gub. Orłowska). Właśnie dzięki tej ikonie przyniesionej w roku 1871 do Sierpuchowa - w mieście ustała epidemia cholery. Do ikony tej modlą się także dziewczęta, prosząc o dobrego narzeczonego. Pochodzący z Edessy Gurij, Samon i Awiw umęczeni zostali w jednym dniu, lecz za panowania innych cesarzy - dwaj pierwsi za dwuwładzy Dioklecjana i Maksymiana, a trzeci za Licyniusza. Łączy ich także wspólne miejsce pochówku. Są uważani za obrońców i orędowników małżeństwa, wierności i szczęśliwej rodziny. Można przypuszczać, że ikona ta została wykonana przez staroobrzędowców i jest to najprawdopodobniej prezent z okazji ślubu lub rocznicy małżeńskiej.
Tempera, lewkas, złocenie, deska; 35,4 x 30,3 cm
Stan zachowania: brak jednej szpongi, odpryski i uzupełnienia warstwy malarskiej.
Ikony z kilkoma cudownymi wizerunkami maryjnymi stały się popularne w wieku XIX. Na prezentowanej na naszej aukcji ikonie znajdują się: Skruszenie złych serc (l.g.), Ukoj moje smutki (p.g), Wybawienie od nieszczęść (l.d.), Ucieczka błądzących (p.d.) oraz na marginesach: Anioł Stróż i trzech męczenników: Gurij, Samon i Awiw.
Skruszenie złych serc znane jest w dwóch wersjach: Matka Boska Częstochowska oraz Bogurodzica z sercem przeszytym przez miecze. Kult częstochowskiej ikony po raz pierwszy odrodził się na Rusi w połowie XVII wieku, kiedy w książce archimandryty Joannikija Galatowskiego Niebo nowe z nowymi gwiazdami pojawiła się grafika ją przedstawiająca. Po raz drugi ikona wzbudziła zainteresowanie wiernych po roku 1813, kiedy wykonano kopię częstochowskiego obrazu i przeniesiono ją do Soboru Kazańskiego w Petersburgu. Istnieje także kilka wersji ikony Ukoj moje smutki. Wybawienie od nieszczęść - to bardzo rzadki typ ikony maryjnej, który wywodzi się od przedstawień Eleusy z Bogurodzicą odzianą w cesarskie szaty. Typ ikonograficzny znany jako Ucieczka Błądzących pojawił się około połowy wieku XVII, kiedy Fiedot Obuchow, chłop ze wsi Bor w gub. Kałuskiej, zaskoczony przez gwałtowną zamieć - obiecał w modlitwie do Matki Boskiej, że jeśli wyjdzie cało z opresji zamówi do cerkwi ikonę Bogurodzicy. W tym momencie został znaleziony przez ludzi, który usłyszeli głos. Chłop wypełnił swoją obietnicę zamawiając kopię ikony znajdującej się w cerkwi św. Jerzego w miejscowości Wołchow (gub. Orłowska). Właśnie dzięki tej ikonie przyniesionej w roku 1871 do Sierpuchowa - w mieście ustała epidemia cholery. Do ikony tej modlą się także dziewczęta, prosząc o dobrego narzeczonego. Pochodzący z Edessy Gurij, Samon i Awiw umęczeni zostali w jednym dniu, lecz za panowania innych cesarzy - dwaj pierwsi za dwuwładzy Dioklecjana i Maksymiana, a trzeci za Licyniusza. Łączy ich także wspólne miejsce pochówku. Są uważani za obrońców i orędowników małżeństwa, wierności i szczęśliwej rodziny. Można przypuszczać, że ikona ta została wykonana przez staroobrzędowców i jest to najprawdopodobniej prezent z okazji ślubu lub rocznicy małżeńskiej.