Marian Konieczny wiele zawdzięcza X. Dunikowskiemu. Przejął jego zasadę, że tylko „rzeźba zrobiona na rozum - trwa. Oparta o uczucia - może tylko olśnić”. Od 1958 r. był pracownikiem dydaktyczno-pedagogicznym Wydziału Rzeźby Krakowskiej ASP. W latach 1972-1981 był rektorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Brał udział w licznych konkursach na projekty pomników, za które zdobywał nagrody i wyróżnienia (m. in. I nagroda w konkursie na projekt pomnika Bohaterom Warszawy- "Nike Warszawska" 1959 r.). Rzeźby pomnikowe realizował przede wszystkim na zlecenia społeczne i to im poświęcił do tej pory najwięcej czasu. Rzeźby wykonywał także na własne wewnętrzne zapotrzebowanie. Są to przede wszystkim cykle rzeźb pt.: Dedal i Ikar, Macierzyństwo i Taniec Życia. Tworzą one drugi nurt jego twórczości rzeźbiarskiej.
(źródło: bwakrosno.pl)
brąz patynowany, wys. całkowita: 64 cm;
sygn. z tyłu na podstawie: M Konieczny oraz numer odlewu: 2 / 8.
Marian Konieczny wiele zawdzięcza X. Dunikowskiemu. Przejął jego zasadę, że tylko „rzeźba zrobiona na rozum - trwa. Oparta o uczucia - może tylko olśnić”. Od 1958 r. był pracownikiem dydaktyczno-pedagogicznym Wydziału Rzeźby Krakowskiej ASP. W latach 1972-1981 był rektorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Brał udział w licznych konkursach na projekty pomników, za które zdobywał nagrody i wyróżnienia (m. in. I nagroda w konkursie na projekt pomnika Bohaterom Warszawy- "Nike Warszawska" 1959 r.). Rzeźby pomnikowe realizował przede wszystkim na zlecenia społeczne i to im poświęcił do tej pory najwięcej czasu. Rzeźby wykonywał także na własne wewnętrzne zapotrzebowanie. Są to przede wszystkim cykle rzeźb pt.: Dedal i Ikar, Macierzyństwo i Taniec Życia. Tworzą one drugi nurt jego twórczości rzeźbiarskiej.
(źródło: bwakrosno.pl)