Martyna Czech to z pewnością jeden z najbardziej intrygujących nowych talentów, który pojawił się w ostatnich latach na polskiej scenie artystycznej. Już jako studentka trzeciego roku zyskała uznanie krytyków oraz zdobyła główną nagrodę w konkursie Bielskiej Jesieni, gdzie doceniono jej dojrzałość w kompozycji obrazów oraz umiejętność posługiwania się wyrazistymi kolorami. Sposób malowania artystki cechuje się niezwykłą szybkością i zdecydowanymi ruchami pędzla. Choć jej prace, ze względu na formę i tematykę, mogą kojarzyć się z malarzami nowej ekspresji lat 80., coraz częściej jest ona identyfikowana jako przedstawicielka współczesnego surrealizmu. Charakterystyczny dla prac Czech są świadomy, rozpoznawalny gest malarski, który współgra z tematami, jakie podejmuje.

Co do inspiracji towarzyszących jej twórczości, sama artystka mówi: „Interesują mnie głównie emocje osadzone po przeciwnych biegunach: nienawiść i ból, rozkosz i udręka, miłość i nienawiść itp. Ciekawe są granice i brak granic w odczuwaniu; kiedy wydaje się, że więcej nie można przyjąć, granica przesuwa się… nieustannie. Niezrozumienie współczesnego świata ludzi, wykorzystywanie dla zaspokojenia własnych, egoistycznych kaprysów, hipokryzja. Próba odnalezienia się w tym wszystkim jednostki, która i tak umrze samotnie. Krytyka gatunku ludzkiego, jak i samej siebie jako jego przedstawiciela”.