Twórczość Kazimierza Mikulskiego jest niezwykle różnorodna jeśli chodzi o środki wyrazu. Artysta wykorzystywał malarstwo figuratywne, nawiązując do koloryzmu, następnie zwrócił się ku abstrakcji, aby później znów powrócić do sztuki przedstawieniowej. W latach 80. z obrazów Mikulskiego znika dekoracyjność, która cechowała wcześniejsze płótna, a paleta ulega wyciszeniu. Artysta redukuje przy tym wykorzystywane motywy, pozostawiając większe pole dla wyobraźni i interpretacji widza. Obraz reprodukowany w: - Mistrzowie polskiego malarstwa współczesnego: Kazimierz Mikulski, Art and Business Club, Poznań 1999, kat. 41., - Kazimierz Mikulski, katalog wystawy, kwiecień-maj 1999, Desa Unicum, Galeria Willa Struvego, Warszawa, kat. 23., - Kazimierz Mikulski: Malarstwo, Desa Unicum Sp. z o.o., Warszawa 2000, s. 101., - Kazimierz Mikulski: Malarstwo, katalog wystawy, 18-30 listopada 2003, DESA Kraków, kat. 33.
Kazimierz MIKULSKI (1918-1998)
Malarz, aktor, reżyser, scenograf. Od roku 1938 studiował malarstwo w Akademii krakowskiej pod kierunkiem Pawła Dadleza i Kazimierza Sichulskiego. Następnie, w okresie okupacji, kontynuował naukę w działającej oficjalnie Kunstgewerbeschule pod okiem Fryderyka Pautscha. Po wojnie, w latach 1945-46, uczył się aktorstwa i reżyserii w Studiu Dramatycznym przy Starym Teatrze w Krakowie. Tuż po wyzwoleniu należał do Grupy Młodych Plastyków, a w roku 1957 został członkiem reaktywowanej wówczas Grupy Krakowskiej. Podobnie jak inni artyści skupieni w obu grupach, a przede wszystkim wokół przewodzącego im Tadeusza Kantora, brał udział w wystawach sztuki nowoczesnej(Kraków 1948-49, Warszawa 1957 i 1959). Przez wiele lat współpracował z teatrem "Cricot 2". W latach 1948-1979 pracował jako scenograf i kierownik plastyczny Państwowego Teatru Lalki i Maski "Groteska" w Krakowie. Prace artysty znajdują się w zbiorach muzealnych i prywatnych w Polsce i za granicą.
Olej, płótno naklejone na sklejkę, 69,5 x 54,5 cm,
sygn. na odwrocie: "K Mikulski 1982, I znowu mgły, Agnieszce Balzak, 72 x 57"
Twórczość Kazimierza Mikulskiego jest niezwykle różnorodna jeśli chodzi o środki wyrazu. Artysta wykorzystywał malarstwo figuratywne, nawiązując do koloryzmu, następnie zwrócił się ku abstrakcji, aby później znów powrócić do sztuki przedstawieniowej. W latach 80. z obrazów Mikulskiego znika dekoracyjność, która cechowała wcześniejsze płótna, a paleta ulega wyciszeniu. Artysta redukuje przy tym wykorzystywane motywy, pozostawiając większe pole dla wyobraźni i interpretacji widza. Obraz reprodukowany w: - Mistrzowie polskiego malarstwa współczesnego: Kazimierz Mikulski, Art and Business Club, Poznań 1999, kat. 41., - Kazimierz Mikulski, katalog wystawy, kwiecień-maj 1999, Desa Unicum, Galeria Willa Struvego, Warszawa, kat. 23., - Kazimierz Mikulski: Malarstwo, Desa Unicum Sp. z o.o., Warszawa 2000, s. 101., - Kazimierz Mikulski: Malarstwo, katalog wystawy, 18-30 listopada 2003, DESA Kraków, kat. 33.
Kazimierz MIKULSKI (1918-1998)
Malarz, aktor, reżyser, scenograf. Od roku 1938 studiował malarstwo w Akademii krakowskiej pod kierunkiem Pawła Dadleza i Kazimierza Sichulskiego. Następnie, w okresie okupacji, kontynuował naukę w działającej oficjalnie Kunstgewerbeschule pod okiem Fryderyka Pautscha. Po wojnie, w latach 1945-46, uczył się aktorstwa i reżyserii w Studiu Dramatycznym przy Starym Teatrze w Krakowie. Tuż po wyzwoleniu należał do Grupy Młodych Plastyków, a w roku 1957 został członkiem reaktywowanej wówczas Grupy Krakowskiej. Podobnie jak inni artyści skupieni w obu grupach, a przede wszystkim wokół przewodzącego im Tadeusza Kantora, brał udział w wystawach sztuki nowoczesnej(Kraków 1948-49, Warszawa 1957 i 1959). Przez wiele lat współpracował z teatrem "Cricot 2". W latach 1948-1979 pracował jako scenograf i kierownik plastyczny Państwowego Teatru Lalki i Maski "Groteska" w Krakowie. Prace artysty znajdują się w zbiorach muzealnych i prywatnych w Polsce i za granicą.