Głównym obszarem zainteresowań artysty jest człowiek i jego rozterki egzystencjonalne. Waltoś problem ten bada w sposób dogłębny za pomocą środków uniwersalnych, patrząc na niego poprzez pryzmat literatury klasycznej, wątków biblijnych i klasyków malarstwa świtowego. Charakterystyczne dla jego malarstwa jest łączenie wątków antycznych i biblijnych, wskazując na uniwersalność zawartych w Biblii i mitologii treści oraz takich samych problemów dotykających człowieka bez względu na wyznanie czy czas. W swoich pracach, jak w Erosie i Thanatosie, ukazuje konflikt ducha i materii. Konflikt miłości i ofiary - nienasycenia i pożądania. Obraz dotyka wątków intymnych, gdzie mitologiczny tytuł jest pretekstem do ukazania napięcia między dwojgiem ludzi. Praca Waltosia jest wielowarstwowa, o złożonej symbolice, pełna metafor i odniesień literackich. Płomienna kolorystyka utrzymana w oranżach i brązach podkreśla dramat rozgrywający się między dwoma postaciami - uległą miłością leżącą u stóp boga śmierci Thanatosa. Wypalająca się od wewnątrz miłość potrafi być samounicestwiająca, niczym wiecznie ciążący nad nią cień Thanatosa.