Papier przebity setkami szpilek krawieckich jest charakterystycznym przykładem twórczości artystki, która wypracowała bardzo indywidualną stylistykę i technikę obrazowania. Ekspresyjny, pozornie chaotyczny układ kompozycji podporządkowany jest falującym rytmom wyznaczanym przez kierunki wbijania szpilek. W zainicjowanych pod koniec lat 70. pracach z wykorzystaniem szpilek artystka stosowała różne podłoża, m.in. papier, płótno, blachę, fotografię, włączając też w ich obszar różne materiały i przedmioty. Na płótnach i papierach często łączyła pozornie odległe metody pokrywania ich powierzchni malarskimi wzorami i jednocześnie przebijania szpilkami. Autorka filmów i performensów w obrazach i obiektach eksponowała procesualny charakter powstawania tych prac związany z wysiłkiem fizycznym i powtarzalnością gestu przekłuwania szpilkami różnych materii.