Wystawiany - Wybór dzieł sztuki polskiej i z Polską związanych ze zbiorów Fundacji imienia Ciechanowieckich, Zamek Królewski w Warszawie, październik - grudzień 1989, poz. kat. 21, il. 7.
Literatura - Wybór dzieł sztuki polskiej i z Polską związanych ze zbiorów Fundacji imienia Ciechanowieckich, Warszawa 1989, poz. kat. 35.
- Słownik Artystów Polskich, t. VII, Warszawa 2003, s. 222.
Od 1833 r. uczył się w berlińskiej Akademii Sztuk Pięknych, początkowo rysując gipsy i akty, następnie wstąpił do klasy malarstwa historycznego, prowadzonej przez Wilhelma Hensla. W latach studiów podejmował różnorodną tematykę, której poszczególne wątki rozwijał w późniejszej twórczości. Były to sceny rodzajowe, m.in. z życia studenckiego, portrety, obrazy religijne, historyczne. Do tych wczesnych prac należy również oferowany obraz, prezentowany na wystawie w 1842 r. Kontynuował naukę na akademii w Düsseldorfie, gdzie wywarła na niego wpływ osobowość jej dyrektora, Wilhelma Schadowa. W latach 1842-43 odbył dłuższą podróż do Włoch, ulegając wpływom grupy nazareńczyków. Wracając do Berlina zatrzymał się na krótko w Monachium. Następne lata spędził w Berlinie. Od 1849 r. zamieszkał na stałe w Królewcu, gdzie objął stanowisko profesora Akademii Sztuk Pięknych w klasie rysunku. Zajmował się także malarstwem monumentalnym, był m.in. współtwórcą polichromii auli Uniwersytetu i dekoracji królewskiej poczekalni dworca w Królewcu (zniszczone w czasie II wojny światowej). Choć wykształcił się i działał w kręgu sztuki niemieckiej, zawsze czuł się Polakiem, co często podkreślał, choćby przez tematykę swoich prac. W 1857 r. przyjechał do kraju, odwiedzając Warszawę, Częstochowę i Kraków. Od 1836 r. regularnie wystawiał w Berlinie, również w innych miastach Niemiec i Europy. Stale nadsyłał obrazy na wystawy w polskich Towarzystwach Sztuk Pięknych.