"Jarocki podchodził do Hucułów z ciekawością etnografa i wrażliwością artysty, nie zadowalał się powierzchowną egzotyką ludowości, w jego pracach czuje się szacunek dla prostych ludzi i szczere zainteresowanie ich życiem. Komponuje swe obrazy jak reporterskie fotografie obyczajów i rytuałów, często zresztą to właśnie jego własne fotografie stanowiły pierwowzory do obrazów i litografii" (Zofia Weiss-Konopczyna).