Władysław Jarocki kształcił się na politechnice lwowskiej, gdzie uzyskał dyplom inżyniera. Następnie, w 1902 r. rozpoczął studia w krakowskiej ASP u J. Mehoffera i L. Wyczółkowskiego, a w 1906 r. w Académie Julian w Paryżu. Należał do Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka oraz wiedeńskiej Secesji. Był prezesem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Prowadził ożywioną działalność artystyczną i pedagogiczną: w 1921 r. został profesorem nadzwyczajnym krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, w latach 1925-28 był dziekanem wydziału malarstwa i rzeźby, od 1937 r. - profesorem zwyczajnym malarstwa. Wiele wystawiał w kraju i za granicą. W bogatej twórczości Jarockiego niezwykle istotną rolę odgrywa wątek ludowy. Artysta chętnie malował postaci hucułów i górali podhalańskich w charakterystycznych strojach oraz ich tradycyjne obrzędy. Znaczna część dorobku twórcy znajduje się w wielu muzeach oraz w słynnej Harendzie - zakopiańskiej willi zbudowanej przez poetę Jana Kasprowicza, teścia malarza.