W 1907 r. wstąpił do Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie dwa lata był uczniem Leona Wyczółkowskiego, a w latach 1911-1913 Stanisława Dębickiego. Równocześnie studiował prawo na uniwersytecie, gdzie w 1913 roku uzyskał stopień doktora. Przez kolejne trzy lata uczył rysunku w Gimnazjum św. Jacka w Krakowie. Od 1915 do 1917 roku kontynuował sam studia u Wojciecha Weissa. Odbył podróże artystyczne do Wiednia, Włoch i na Węgry. W roku 1936 zamieszkał na stałe w Kielcach, gdzie pracował jako konserwator wojewódzki i kierownik Oddziału Sztuki przy Urzędzie Wojewódzkim. W czasie okupacji udzielał prywatnych lekcji rysunku i malarstwa, od roku 1944 prowadził wykłady z historii sztuki na kursach tajnego uniwersytetu. Po wojnie przyczynił się do powstania kieleckiego oddziału ZZPAP, którego został prezesem. W latach 1946-1947 prowadził kursy rysunku i malarstwa przy Szkole Rzemiosł Artystycznych. Wykładał też historię sztuki w seminarium duchownym. Od 1948 roku opiekował się działem malarstwa w Muzeum Świętokrzyskim. Od roku 1932 był członkiem grupy Zwornik i Towarzystwa Grafików.