Moda na folklor, która pojawiła się w polskiej kulturze pod kon. XIX w., była echem zapoczątkowanego przez Matejkę hasła, tworzenia sztuki narodowej. Była także konsekwencją dziewiętnastowiecznej idei solidaryzmu narodowego. W tym samym czasie badacze kultury odkryli folklor huculski
i tatrzański, który został spopularyzowany przez literatów, historyków, etnografów a także entuzjastów. Zainteresowanie wzbudzały motywy z pełnego uroku i barwności świata hucułów, czego wyrazem w malarstwie są krajobrazy, sceny rodzajowe i typy huculskie.

Stanisław Górski w latach 1909-1917 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach J. Pankiewicza i T. Axentowicza. Wystawiał m.in.: na Wystawie Niezależnych w Krakowie (1926 r.), w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, Poznaniu, Kaliszu, Piotrkowie. Znany jest głównie z malowanych pastelami prac przedstawiających postacie kobiet i dziewcząt w strojach podhalańskich, w których widać inspiracje malarstwem T. Axentowicza. W zbiorach warszawskiego Muzeum Narodowego znajduje się obraz Studium góralki