Jan Młodożeniec w latach 1948-55 studiował w Katedrze Grafiki i Plakatu pod kierunkiem H. Tomaszewskiego na warszawskiej ASP. Od 1953 był związany z Centralą Wynajmu Filmów. Pracował także dla Wydawnictwa Artystyczno-Graficznego (WAG), Krajowej Agencji Wydawniczej (KAW), Czytelnika, Iskier, PIW-u, WaiF, i Wydawnictwa Literackiego oraz teatrów muzeów i galerii. Jego ilustracje i rysunki zamieszczały czasopisma: "Nowa Kultura", "Współczesność", "Ekran", "Film", "Miesięcznik Literacki", "Polska", "Szpilki", Magazyn "Gazety Wyborczej". Młodożeniec, podobnie jak inni projektanci plakatu w tym okresie, przemycał w swych pracach elementy ikonograficzne i cechy stylistyczne niedopuszczalne w sztuce oficjalnej (deformacja, metaforyczny skrót o nie zawsze "słusznej" wymowie, pesymizm). W następnych latach artysta wypracował własny, powszechnie rozpoznawalny styl plakatu, bazujący na uproszczonym rysunku, stosowaniu wyraźnie wyodrębnionych grubym konturem kształtów oraz dużych płaszczyznach kontrastujących kolorów, co zbliżało jego prace do sztuki ludowej. Brał udział w kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce i za granicą oraz niemal we wszystkich edycjach Biennale Plakatu Polskiego i w Międzynarodowym Biennale Plakatu. Był laureatem wielu nagród - m.in. na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Młodych w 1955 roku oraz Nagrody II stopnia Ministra Kultury i Sztuki na Wystawie Książki i Ilustracji w 1962 roku.