W 1980 r. ukończył PWSSP w Poznaniu. W 1986 r. otrzymał stypendia artystyczne Ministra Kultury i Sztuki oraz rządu duńskiego, dzięki którym studiował w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Kopenhadze. Otrzymał także nagrodę wojewody szczecińskiego za wybitne osiągnięcia malarskie. W 1990 wyjechał do Nowego Jorku gdzie mieszkał i tworzył przez 18 lat. W 2008 roku wrócił do Polski i do śmierci mieszkał w Płotach.
Malarstwo Jerzego Gumieli to ekspresja barw i nastrojów, humor, ale i bolesna nostalgia, świadomość nieuchronności upływającego czasu… To także surrealistyczna kreska, swoboda artystycznego warsztatu, wieczne podróżowanie i poszukiwanie, uczuciowy niepokój. Motywem przewodnim wielu prac są nagie postaci kobiet. Nie są to jednak typowe akty. Sylwetki, choć widoczne, subtelnie wkomponowują się w kwiatowe i wodne ornamenty. Ciało znika w grze kolorów.
Olej, płótno; 101 x 76 cm
Sygnowany p.d.: N.Y. 1992 – 2005 Jerzy Gumiela
Na odwrocie napisy autorskie: 1. Obraz kupiony przez Marka Oldaka w N. Yorku w 1992 roku. Został zniszczony przez Krystynę G.O.O.S.Ą. (przerżnięty diagonalnie). Renowacja 24. czerwiec 2003. W 2005 roku wiosną zdecydowałem obraz przemalować, włączając w obraz Akt, bo M. Ołdak się nie zgłaszał po obraz zrenowowany. Zgłosił się więc po ok. 2 latach. W zamian dostał ode mnie prace Aktysterss Art i drugi obraz, który także był pęknięty ostrym nożem. J. Gumiela Piloty 24 lipiec 2005; 2. „Dziewczyna która ma kiełbie we łbie”; 3. Renowacja Jerzy Gumiela czerwiec N. York 2003; 4. Gorzów. 08
W 1980 r. ukończył PWSSP w Poznaniu. W 1986 r. otrzymał stypendia artystyczne Ministra Kultury i Sztuki oraz rządu duńskiego, dzięki którym studiował w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Kopenhadze. Otrzymał także nagrodę wojewody szczecińskiego za wybitne osiągnięcia malarskie. W 1990 wyjechał do Nowego Jorku gdzie mieszkał i tworzył przez 18 lat. W 2008 roku wrócił do Polski i do śmierci mieszkał w Płotach.
Malarstwo Jerzego Gumieli to ekspresja barw i nastrojów, humor, ale i bolesna nostalgia, świadomość nieuchronności upływającego czasu… To także surrealistyczna kreska, swoboda artystycznego warsztatu, wieczne podróżowanie i poszukiwanie, uczuciowy niepokój. Motywem przewodnim wielu prac są nagie postaci kobiet. Nie są to jednak typowe akty. Sylwetki, choć widoczne, subtelnie wkomponowują się w kwiatowe i wodne ornamenty. Ciało znika w grze kolorów.