Wystawiany: Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, marzec 1914, Wystawa monograficzna zatytułowana "Wystawa lwowskiego artysty Władysława Jarockiego"
Reprodukowany i wzmiankowany:
Władysław Kozicki, Władysław Jarocki. Twórczość artysty na tle rozwoju sztuki polskiej, "Zdrój", R.1, 1917, grudzień, z.5., s. 154-156.
Władysław Kozicki, Władysław Jarocki. Z 32 reprodukcjami, Warszawa 1928.
Grzegorz Niewiadomski, Stąd cały świat widać lepiej...Poronina historia malownicza 1836-?, Pelplin-Poronin-Gdańsk 2001, ss.50,54,110 i il. Nr 40
Tadeusz Dobrowolski, Nowoczesne malarstwo polskie, T. III, Wrocław-Kraków,1964, s.62.
Władysław Jarocki jest reprezentantem nurtu folklorystycznego w malarstwie Młodej Polski. W poszukiwaniu motywów i tematów do swych obrazów udawał się najpierw na Huculszczyznę, a pó¼niej, od roku 1911, na Podhale. Z upodobaniem przenosił na płótno odświętne i codzienne sceny z życia ludzi gór, malował ich wizerunki, nadając im archetypicznego wymiaru. Helenka z Poronina to niewątpliwie najpiękniejszy obraz artysty, jaki ukazał się ostatnio na polskim rynku aukcyjnym. Widz najpierw zostaje odurzony powierzchownością pięknej góralki świeżością jej urody, barwnością stroju, po czym przenosi uwagę na jej zamyślony wyraz twarzy. Dziewczyna okazuje się tajemnicza i nieodgadniona, tak jak tajemnicze i niedostępne jest pasmo gór majaczące w jej tle. Z prawej strony, tuż za plecami góralki, wyrasta znana kapliczka na Bachledach, stojąca przy drodze z Poronina do Zakopanego. Modelką Jarockiego była prawdopodobnie Helena Marduła-Gał. Artysta uwiecznił ją kilkakrotnie m.in. na obrazie znajdującym się obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie ( Dziewczyna góralska/Helenka na tle okna, 1913)
Olej, płótno;
96 x 95 cm
sygn.l.d.: WŁAD JAROCKI/1913
Wystawiany: Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, marzec 1914, Wystawa monograficzna zatytułowana "Wystawa lwowskiego artysty Władysława Jarockiego"
Reprodukowany i wzmiankowany:
Władysław Kozicki, Władysław Jarocki. Twórczość artysty na tle rozwoju sztuki polskiej, "Zdrój", R.1, 1917, grudzień, z.5., s. 154-156.
Władysław Kozicki, Władysław Jarocki. Z 32 reprodukcjami, Warszawa 1928.
Grzegorz Niewiadomski, Stąd cały świat widać lepiej...Poronina historia malownicza 1836-?, Pelplin-Poronin-Gdańsk 2001, ss.50,54,110 i il. Nr 40
Tadeusz Dobrowolski, Nowoczesne malarstwo polskie, T. III, Wrocław-Kraków,1964, s.62.
Władysław Jarocki jest reprezentantem nurtu folklorystycznego w malarstwie Młodej Polski. W poszukiwaniu motywów i tematów do swych obrazów udawał się najpierw na Huculszczyznę, a pó¼niej, od roku 1911, na Podhale. Z upodobaniem przenosił na płótno odświętne i codzienne sceny z życia ludzi gór, malował ich wizerunki, nadając im archetypicznego wymiaru. Helenka z Poronina to niewątpliwie najpiękniejszy obraz artysty, jaki ukazał się ostatnio na polskim rynku aukcyjnym. Widz najpierw zostaje odurzony powierzchownością pięknej góralki świeżością jej urody, barwnością stroju, po czym przenosi uwagę na jej zamyślony wyraz twarzy. Dziewczyna okazuje się tajemnicza i nieodgadniona, tak jak tajemnicze i niedostępne jest pasmo gór majaczące w jej tle. Z prawej strony, tuż za plecami góralki, wyrasta znana kapliczka na Bachledach, stojąca przy drodze z Poronina do Zakopanego. Modelką Jarockiego była prawdopodobnie Helena Marduła-Gał. Artysta uwiecznił ją kilkakrotnie m.in. na obrazie znajdującym się obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie ( Dziewczyna góralska/Helenka na tle okna, 1913)