Tytułowa harmonia, personifikacja ładu, dopełnienia się, równowagi i porządku, przedstawiona została przez artystkę w sposób umożliwiający wieloznaczność interpretacyjną. Biorąc pod uwagę pochodzenie artystki oraz jej przeszłość, pojęcie ładu i porządku zostało zachwiane, naruszone. Spękania i stylizowane zniszczenia w warstwie malarskiej obrazu przy jednoczesnym delikatnym ciele i subtelnych kwiatach stanowią w tym wypadku ciekawe rozwiązanie formalne.