Studiował w ASP w Krakowie w pracowniach Jacka Malczewskiego (1912-1914), Wojciecha Weissa (1913-1914) i Teodora Axentowicza (1918-1919). Prawdopodobnie kontynuował studia w Paryżu. Następnie zamieszkał w Łodzi. W 1922, obok m.in. Wincentego (Icchaka) Braunera, Karola Hillera, Witolda Wandurskiego wszedł w skład efemerycznej polsko-żydowskiej grupy "Srebrny Wóz". W 1926 został członkiem "Grupy Łodzian" (która szybko zmieniła nazwę na Stowarzyszenie "Start"), również skupiającej artystów polskich i żydowskich. Wystawiał ze "Startem" w Łodzi (1926 i 1929) i w Krakowie (1930). Uczestniczył w wielu innych wystawach zbiorowych, zarówno ogólnopolskich, jak prezentujących żydowskie środowiska artystyczne. W pierwszej połowie lat 20. na jego twórczości odbiły się wpływy ekspresjonizmu, kubizmu i sztuki polskich formistów, na co wskazują syntetyczne, zrytmizowane formy wczesnych prac. W latach późniejszych obrazy stały się bardziej realistyczne, klasycyzujące. Podczas kilkuletniego pobytu w Paryżu i południowej Francji na przełomie lat. 20. i 30. nawiązał kontakt z kręgiem międzynarodowej École de Paris, co zaowocowało przyjęciem pewnych cech stylistycznych postimpresjonizmu i sztuki Cézanne’a. Poza malarstwem tworzył wiele rysunków tuszem, sangwiną oraz pastele.
olej na tekturze, 88 x 37,5 cm,
sygnowany i datowany p.d. "I. Hirszfang /Kraków 1934",
na odwrocie zatarte napisy, m.in. "Hirszfang".
Studiował w ASP w Krakowie w pracowniach Jacka Malczewskiego (1912-1914), Wojciecha Weissa (1913-1914) i Teodora Axentowicza (1918-1919). Prawdopodobnie kontynuował studia w Paryżu. Następnie zamieszkał w Łodzi. W 1922, obok m.in. Wincentego (Icchaka) Braunera, Karola Hillera, Witolda Wandurskiego wszedł w skład efemerycznej polsko-żydowskiej grupy "Srebrny Wóz". W 1926 został członkiem "Grupy Łodzian" (która szybko zmieniła nazwę na Stowarzyszenie "Start"), również skupiającej artystów polskich i żydowskich. Wystawiał ze "Startem" w Łodzi (1926 i 1929) i w Krakowie (1930). Uczestniczył w wielu innych wystawach zbiorowych, zarówno ogólnopolskich, jak prezentujących żydowskie środowiska artystyczne. W pierwszej połowie lat 20. na jego twórczości odbiły się wpływy ekspresjonizmu, kubizmu i sztuki polskich formistów, na co wskazują syntetyczne, zrytmizowane formy wczesnych prac. W latach późniejszych obrazy stały się bardziej realistyczne, klasycyzujące. Podczas kilkuletniego pobytu w Paryżu i południowej Francji na przełomie lat. 20. i 30. nawiązał kontakt z kręgiem międzynarodowej École de Paris, co zaowocowało przyjęciem pewnych cech stylistycznych postimpresjonizmu i sztuki Cézanne’a. Poza malarstwem tworzył wiele rysunków tuszem, sangwiną oraz pastele.