„Gdy dostałem zaproszenie do projektu, na hasło parawan od razu przyszły mi do głowy klasyczne parawany chińskie. Bardzo ciemne, polakierowane politurą z bardzo wysokim połyskiem. Parawany te przedstawiały zazwyczaj sceny z mitologii chińskiej o fantastycznych formach: walczące zwierzęta, latające smoki zagubione w chmurach. Dziś oczywiście nie wierzymy w mitologię, choć jej obrazy wciąż nas zachwycają. Nie mogłem (i nie chciałem) pokazywać więc obrazów czy fotografii wziętych z mitologii, gdyż nasza kultura w pewnym sensie się jej pozbawiła. Nasz świat stał się prozaiczny (tak nam się przynajmniej wydaje), a nawet, używając kolokwializmu, „ogarnialny”. A tak przecież nie jest. Postanowiłem więc pokazać coś, co wciąż zachwyca i pozostaje dla nas objęte pewnego rodzaju misterium: gwiazdy. Nieosiągalne, wymarzone, nieśmiertelne. Oddając hołd tradycji chińskiej, parawan został pokryty warstwą lakieru o wysokim połysku.”
Jest fotografem architektury, a także artystą posługujący się fotografią jako narzędziem twórczym. Dorastał we Francji, w Polsce mieszka od 1999 roku. Zanim zajął się fotografią, studiował nauki polityczne i socjologię w Paryżu i Londynie. Jako fotograf koncentruje się na projektach dokumentalnych. Jednocześnie interesuje go też problematyka konceptualna. Jego prace dokumentalne często podejmują wątek pamięci zbiorowej i nadziei wiązanych z modernistyczną architekturą - szczególnie dzisiaj, gdy towarzyszące jej utopijne koncepty straciły na sile i znaczeniu. W swoich konceptualnych pracach buduje sytuację gry prowadzonej z widzem, do której wciąga go za pomocą atrakcyjnych, wręcz zmysłowych obrazów oraz instalacji. Nicolas Grospierre został nagrodzony Złotym Lwem na 11 Biennale Architektury w Wenecji w 2008 roku (razem z Kobasem Laksą) za wystawę Polskiego Pawilonu Hotel Polonia. Budynki Życie po życiu. W 2012 roku był laureatem Paszportów Polityki. Jego prace wystawiane były m.in.: w Galerii Raster, Cueto Projects w Nowym Jorku, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Signum Foundation w Wenecji, Graham Foundation w Chicago, Peresvetov Pereulok Gallery w Moskwie czy Architektur Galerie w Monachium
„Gdy dostałem zaproszenie do projektu, na hasło parawan od razu przyszły mi do głowy klasyczne parawany chińskie. Bardzo ciemne, polakierowane politurą z bardzo wysokim połyskiem. Parawany te przedstawiały zazwyczaj sceny z mitologii chińskiej o fantastycznych formach: walczące zwierzęta, latające smoki zagubione w chmurach. Dziś oczywiście nie wierzymy w mitologię, choć jej obrazy wciąż nas zachwycają. Nie mogłem (i nie chciałem) pokazywać więc obrazów czy fotografii wziętych z mitologii, gdyż nasza kultura w pewnym sensie się jej pozbawiła. Nasz świat stał się prozaiczny (tak nam się przynajmniej wydaje), a nawet, używając kolokwializmu, „ogarnialny”. A tak przecież nie jest. Postanowiłem więc pokazać coś, co wciąż zachwyca i pozostaje dla nas objęte pewnego rodzaju misterium: gwiazdy. Nieosiągalne, wymarzone, nieśmiertelne. Oddając hołd tradycji chińskiej, parawan został pokryty warstwą lakieru o wysokim połysku.”
Jest fotografem architektury, a także artystą posługujący się fotografią jako narzędziem twórczym. Dorastał we Francji, w Polsce mieszka od 1999 roku. Zanim zajął się fotografią, studiował nauki polityczne i socjologię w Paryżu i Londynie. Jako fotograf koncentruje się na projektach dokumentalnych. Jednocześnie interesuje go też problematyka konceptualna. Jego prace dokumentalne często podejmują wątek pamięci zbiorowej i nadziei wiązanych z modernistyczną architekturą - szczególnie dzisiaj, gdy towarzyszące jej utopijne koncepty straciły na sile i znaczeniu. W swoich konceptualnych pracach buduje sytuację gry prowadzonej z widzem, do której wciąga go za pomocą atrakcyjnych, wręcz zmysłowych obrazów oraz instalacji. Nicolas Grospierre został nagrodzony Złotym Lwem na 11 Biennale Architektury w Wenecji w 2008 roku (razem z Kobasem Laksą) za wystawę Polskiego Pawilonu Hotel Polonia. Budynki Życie po życiu. W 2012 roku był laureatem Paszportów Polityki. Jego prace wystawiane były m.in.: w Galerii Raster, Cueto Projects w Nowym Jorku, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Signum Foundation w Wenecji, Graham Foundation w Chicago, Peresvetov Pereulok Gallery w Moskwie czy Architektur Galerie w Monachium