Zdużym wyczuciem tworzył monochromatyczne kompozycje, których pobrużdżona faktura zachwycała wyrafinowaniem, a zarazem wyrazistością. W latach sześćdziesiątych powstawały abstrakcyjne rysunki mające charakter studiów kolorystycznych, gdzie stosował elementy monotypii i badał gradacje rozbielanych barw. Równocześnie wykonywał tuszem rysunki, których powierzchnię wypełniał kombinacjami figur geometrycznych i ich pochodnych: kratownic, form romboidalnych itp. Podczas gdy z prowadzenia doświadczeń fakturologicznych na dużą skalę artysta szybko zrezygnował, te ostatnie zdominowały jego twórczość i zaowocowały cyklami prac o wyraźnym rytmie. Niemal w tych samych latach powstawały jednak sporadycznie obrazy oznaczone kolejnymi literami alfabetu greckiego, których płaszczyzny były reliefowo modelowane przy użyciu szerokiej szpachli. Wysoko cenione i wielokrotnie nagradzane były też prace graficzne Opałki.
Prezentowana praca z jednej strony przedstawia Dwóch walczących ze sobą gigantów, z drugiej strony muskularną postać dźwigającą kulę.