Malarka, autorka rysunków satyrycznych, plakatów, ilustracji książkowych, projektów scenograficznych. Uczyła się w Petersburgu u słynnego symbolisty Nikołaja Roericha (1908-1909), następnie studiowała w Krakowie (1910-1912), Monachium (1913) i Paryżu. Pierwszą indywidualną wystawę miała w 1916 roku w Kijowie. Do 1939 roku jej karykatury, rysunki i ilustracje zamieszczały poczytne tygodniki satyryczne: "Cyrulik Warszawski", "Szpilki", czy wydawany we Lwowie "Szczutek". Brała udział w polskiej akcji propagandowej w czasie akcji plebiscytowej na Górnym Śląsku. Współpracę ze "Szpilkami" kontynuowała również po wojnie. W tym tygodniku najczęściej jej rysunki prezentowano w latach 60-tych. Jej prace prezentowały też swoim czytelnikom m.in. "Teatr", "Nowa Kultura" i "Przekrój". Dopiero pośmiertnie zaczęły się ukazywać monograficzne wydawnictwa jej akwarel i rysunków, m.in. Piórkiem przez stulecia (1985) i Maja Berezowska: Antologia twórczości. W latach 1933-1936 mieszkała w Paryżu, współpracując jako rysowniczka i karykaturzystka z pismami "Le Figuro", "Le Rire", "Ici Paris". W tej ostatniej gazecie, w 1935 roku Berezowska opublikowała serię karykatur pt. Miłostki słodkiego Adolfa, których bohaterem był Hitler. Z tego też powodu została podczas II wojny, w roku 1942 aresztowana oraz uwięziona z wyrokiem kary śmierci w obozie koncentracyjnym Ravensbrück. Po wyzwoleniu obozu, wyjechała do Sztokholmu, na rehabilitację zorganizowaną przez Szwedzki Czerwony Krzyż. Do Polski wróciła w czerwcu 1946.