Trudne warunki, w jakich się wychowywał, nie pozwoliły mu na rozwijanie zainteresowań artystycznych. Po wojnie przez trzy lata uczył się, dzięki otrzymanemu stypendium, w łódzkiej pracowni malarskiej prof. Adama Rychtarskiego. Pracował w wielu zawodach. Przez wiele lat starał się o przyjęcie do Związku Polskich Artystów Plastyków, co osiągnął dopiero w 1986. Do tego czasu uzyskał renomę w Polsce i za granicą jako artysta nieprofesjonalny. Uczestniczył w wielu wystawach, jego prace weszły do liczących się kolekcji. Obok malarstwa zajmował się grafiką (głównie linorytem) i rzeźbą.