Urodził się w 1936 we Lwowie. Po ukończeniu w 1959 Politechniki Warszawskiej, studiował malarstwo na warszawskiej ASP, której dyplom otrzymał w 1966. W czasie studiów uczestniczył w seminarium W. Porębskiego poświęconemu związkom między nauką i sztuką. W 1965 sformułował własny program poszukiwań artystycznych i zrealizował pierwsza prace z cyklu: "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", za którą otrzymał pierwszą nagrodę na Sympozjum artystów i naukowców w Puławach (1966). Brał udział w wielu prestiżowych wystawach, między innymi: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale des Konstruktivismus w Norymberdze (1969 i 1971), "konstrukcja w procesie", w Łodzi (1981) i Monachium (1985), "Reductivismus", w Wiedniu (1992). Uczestniczył też w ruchu neokonstruktywistycznym J. Bluma-Kwiatkowskiego. W 1981 objął prowadzenie pracowni malarstwa w architekturze i urbanistyce na warszawskiej ASP, której był przez dwie kadencje prorektorem. Od 1990 roku profesor.
Olej, płótno,
50 x 50 cm,
sygn. na odwrocie: Winiarski 99
Urodził się w 1936 we Lwowie. Po ukończeniu w 1959 Politechniki Warszawskiej, studiował malarstwo na warszawskiej ASP, której dyplom otrzymał w 1966. W czasie studiów uczestniczył w seminarium W. Porębskiego poświęconemu związkom między nauką i sztuką. W 1965 sformułował własny program poszukiwań artystycznych i zrealizował pierwsza prace z cyklu: "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", za którą otrzymał pierwszą nagrodę na Sympozjum artystów i naukowców w Puławach (1966). Brał udział w wielu prestiżowych wystawach, między innymi: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale des Konstruktivismus w Norymberdze (1969 i 1971), "konstrukcja w procesie", w Łodzi (1981) i Monachium (1985), "Reductivismus", w Wiedniu (1992). Uczestniczył też w ruchu neokonstruktywistycznym J. Bluma-Kwiatkowskiego. W 1981 objął prowadzenie pracowni malarstwa w architekturze i urbanistyce na warszawskiej ASP, której był przez dwie kadencje prorektorem. Od 1990 roku profesor.