Proweniencja: kolekcja prywatna Warszawa

Malarstwa uczyła się w prywatnej szkole Mikołaja Roericha w Petersburgu, później w Krakowie u Józefa Pankiewicza i Leona Wyczółkowskiego. Studiowała też w Paryżu gdzie współpracując jako rysowniczka i karykaturzystka z pismami „Le Figaro”, „Le Rire”, „Ici Paris”. W tej ostatniej gazecie w 1935 Berezowska opublikowała serię karykatur pt. Miłostki słodkiego Adolfa, dotyczącą Hitlera. Wkrótce po wydaniu tego numeru gazety z powództwa urzędowego wystąpiła przeciwko Berezowskiej ambasada niemiecka w Paryżu, dowodząc, że rysunki były karalną obrazą głowy państwa. W 1941 została osadzona na Pawiaku, a następnie w obozie Ravensbrück. Po powrocie z obozu koncentracyjnego i rekonwalescencji w Szwecji w 1946 r. zamieszkała w Warszawie.
Już przed wojną zyskała sławę jako autorka subtelnych grafik o tematyce erotycznej. Wzniosłość ludzkich uczuć oraz miłosny akt były stałymi motywami jej twórczości przez całe życie. Pierwsza indywidualna wystawa artystki miała miejsce w Kijowie w 1916. Do 1939 jej karykatury, rysunki i ilustracje zamieszczały poczytne tygodniki satyryczne: „Cyrulik Warszawski”, „Szpilki”, czy wydawany we Lwowie „Szczutek”. Współpracę ze „Szpilkami” kontynuowała również po wojnie. Jej prace prezentowały też swoim czytelnikom m.in. „Teatr”, „Nowa Kultura” i „Przekrój”. Po śmierci artystki zaczęły się ukazywać monograficzne wydawnictwa jej akwarel i rysunków.
„Bez miłości nie byłoby życia. Dla mnie nie ma nic wspanialszego niż ciało ludzkie i póki żyję, będę je rysować. Jak najpiękniej!”
Maja Berezowska